GETTING HARDCORE! MARILYN MONROE, ΟΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ! (ΦΩΤΟΓΡ. ΑΦΙΕΡΩΜΑ, Γ' ΜΕΡΟΣ). ΩΔΗ Σ' ΕΝΑ ΚΑΝΑΡΙΝΑΚΙ & ΤΑ 5 ΑΥΓΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ (Γ' ΜΕΡΟΣ).

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ANDRE DE DIENES.
































ATTENTION, PLEASE! Α' ΕΚΔΟΧΗ, Η "ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΑ". ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ!

...(συνεχεια)...
...και ηταν το πρωινο της 24 δεκεμβριου 2007, και οπως παντα ημουν σε υπνο πολυ βαθυ και σε ονειρα εντονα οχι απαραιτητα ασχημα κολυμπουσα και ακουω τον αντρα που μενει μαζι μου να με τρανταζει και να μου φωναζει "το κοριτσακι! το κοριτσακι!!! κατι επαθε το κοριτσακι!" και σηκωνομαι χωρις φακους αναμαλλιασμενη, ζαλισμενη και τρεχω και βλεπω τη μανουλιτσα να βρισκεται πεσμενη εξω απο τη φωλιτσα της χαμω στο κλουβακι, διπλα της δυο κηλιδες μεγαλες διαρροιας, και το κεφαλακι, το λαιμουδακι, λυγισμενο και γερμενο στα πλαγια σαν οπως ειναι ακριβως τα πουλακια που αργοπεθαινουν. που ειναι φανερο πως προκειται να πεθανουν.
και τρελαινομαι και το πιανω το πουλακι και γρηγορα να το βαλω πισω στη φωλιτσα για τ' αυγουλακια, τα αυγουλακια να μην παγωσουν! να μην παψουν, να μη παψουν να εξελισσονται! και το πουλακι να προσπαθει να βγει εξω απο το χωρο της, στο κλουβακι, και τα καταφερνει μια στιγμη και τη βλεπω να προσπαθει να περασει μεσα απο ενα μικρο μικροστενο μικρο ανοιγμα του διαχωριστικου, που βρισκεται στη μεση του κλουβιου, να περασει στην αλλη μερια, να παει στο αρσενικο, και γω σκεφτηκα οχι, οχι στο μερος του αρσενικου, εχοντας κατα νου τις συμβουλες των πωλητων, και τη παιρνω παλι και γρηγορα πισω στα αυγουλακια.
και γρηγορα τηλεφωνο στο πουλακι-μαγαζι, τι μπορει να συμβαινει δεν ειχα ιδεα, δεν ειχα ιδεα! και ετρεξα στο μαγαζι και ευτυχως που ηταν πολυ κοντα και ακρη δεν εβγαινε με ρωτησαν εαν ειχε μεινει μεσα του κανενα αυγουλακι καποιες φορες συμβαινει στα πουλακια να μενει μεσα τους το τελευταιο τους αυγουλακι και ειπα πως οχι αλλα θα το κοιταξω και με ρωτησε αν ειχε αδυνατισει μηπως αποτομα και αν ακουμπωντας το επιανα μπροστα το θωρακα του ενδειξη οτι ειχε ισως να ειχε ταινια και ειπα δε νομιζω δεν ξερω και αν ειχε ταινια δεν θα φαινοταν κατι στα κουτσουλιτσες? οχι δεν φαινεται! παιρνω δυο μπουκαλακια μικρα σαν τα πουλια λευκα με μαυρα γραμματα ενα για ταινια και ενα για αλλα σκουλικακια και αλλα μικρο-προβληματακια και αντιβιωτικο και τρεχω πισω. και το πουλακι ηταν μεσα στη φωλιτσα. και εκανε σαν ψαρακι. σε γυαλα οπου εχω δει. με το κεφαλακι του παντα γερμενο να ανοιγοκλεινει το ραμφος του αμυδρα τοσο αμυδρα καθε φορα που επαιρνε αναπνοιτσα και να ανασηκωνεται και το κορμακι του ετσι γερμενο και να το παιρνω να του βαζω το ραμφος στο ανοιγμα της ποτιστρας να πιει λιγο νερακι και να ανοιγω το ραμφος του να ριχνω μια σταγονιτσα αντιβιωτικου μηπως μηπως μπας και το πουλακι συνεχιζε ν' αναπνεει και να το παιρνω στα χερια μου ξανα και να του βαζω λαδακι απο τον αγιο ραφαηλ της μυτιληνης και να ριχνω νερακι λιγο με τα δαχτυλο μου στο προσωπακι του και να το ξαναβαζω ησυχα μες στη φωλιτσα και να κοιταζω το κορμακι αν συνεχιζει να ανασαινει. το κορμακι του παγωμενο, τα αυγουλακια!

η διαισθηση μου δεν μου εδινε ελπιδα. προς στιγμην μονον οταν το πουλακι για αρκετα λεπτα συνεχιζε εναγωνιωδως αλλα και σταθερως να βαριανασαινει αναθαρρεψα. μηπως μηπως μηπως γλυτωσει.
το αφηνα αποκαμωμενο πανω στ' αυγουλακια και καθε τοσο το επαιρνα στη παλαμη μου να το χαιδεψω."αγαπημενο τρυφερο πλασματακι ομορφουλικο μου πλασματακι, κοριτσακι ελα κοριτσι μου, ελα να γινεις καλα!!" λιγο το χαιδευα στο κεφαλακι, ξανα νερακι μια σταγονιτσα να πιει παλι το ραμφος του εβαζα στη ποτιστρα. μου πε η γυναικα να μη του δωσω σταγονιτσα αντιβιωτικου αυτο θα μπορουσε να αποδειχτει μοιραιο αλλα στο κουτακι εγραφε αμεσως στο στοματακι του να ριξω μερικες σταγονες και ετσι πολυ προσεκτικα εκανα. δια της βιας καταπιε δυο σταγονιτσες.

ειχα τρελαθει. και φαινεται ενστικτωδως θελησα να νιωσω οπως ενιωθα καθε μερα σαν να μην υπηρχε κανενα προβλημα παρα μονο εγω ειχα μολις ειχα ξυπνησει οπως καθε μερα και πηγαινα γεματα με χλιαρο νερακι 4 μπανιεριτσες σε 4 κλουβακια για να καθαρισουν ολα τα πουλακια που τοσο τους αρεσει να μπαινουν στο νερακι και να κανουν μπανιο και γω τα παρακολουθω να μπαινουν μεσα στις μπανιεριτσες, σαν αλλα παπακια και στη κυριολεξια να πλατσουριζουν. και να βρεχουν τα παντα γυρω σε ακτινα μισου μετρου. απο τα πιο μεγαλα ως τα πιο κουτσικα πουλακια που χωρανε σχεδον ολοκληρα μεσα και παρατηρεις τα ποδαρακια-κλαρακια τους μεσα στο νερο και ειναι τοσο αστειο και τρυφερο. και ναι, πηγα και γεμισα μια μπανιεριτσα και κοιταγα το πουλακι.
τωρα που το σκεφτομαι αναρωτιεμαι πως και δεν μου εκοψε να του βαλω στο στομα λιγο φαγητο, οχι φαγητο γιατι τουτοι ειναι σποροι σκληροι που ανοιγει με το ραμφος του αλλα βιταμινουλες που ειναι μαλακες. εαν το ειχα αναγκασει να καταπιει δυο κοκκους βιταμινων?

και χωρις να παιρνω τα ματια μου μακρια του ουτε λεπτο απελπισμενα κοιταγα το κορμακι του αν βαριανασαινει. ολο και πιο απαλα ανασαινε. και ξαφνικα σταματησε. και φρικαρα. το αφουγκραστηκα τροπος το λεγειν και με υπερτατη προσοχη το πηρα στο χερια μου. ουτε το ραμφακι του μισανοιγε σα ψαρακι, ουτε το κορμακι του κουνιοταν.
ηταν ακινητο και ειχε παψει να αναπνεει. εμπαινε στη βαρκουλα για να περασει στην απεναντη οχθη. για καποια λεπτα, ετσι το 'νιωσα, πως αν ηταν μεγαλυτερο πλασμα σκυλι η΄ ανθρωπος και αν ημουν καποιος που γνωριζε, αν του εκανα μαλαξεις στη καρδια η' του εδινα το φιλι της ζωης για καποια λεπτα ισως να το εσωζα, ναι, δεν ανασαινε μα το κορμακι του η ησυχια του σου 'δινε την εντυπωση πως δεν ειχε πεθανει τελειως, ενα μεσοδιαστημα και η ελπιδα μου δεν εννοουσε με τιποτα να το αποδεχτει.
και μετα πεντα λεπτα τοσα αναυδη. αφωνη. μετα απο πεντε λεπτα, ας πουμε πεντε, ο,τι δροσιτσα ειχε μεινει πανω στο κορμακι του σαν ξαφνου να χαθηκε. ξαφνικα το κορμακι του σκληρυνε και ξεραθηκε. ξαφνικα το κορμακι του πηρε τη σταση, τη μια και απολυτη και μοναδικη σταση που παιρνουν ολα τα πουλακια οταν πεθαινουν τα ποδαρακια του μαζεμενα μπροστα και το κεφαλακι του σε ευθεια με τη πλατουλα. τα πουπουλακια του που ειχα αλειψει με λαδι και νερακι παραμειναν ακουνητα σαν ξερα σαν ανακατεμενα οπως ακριβως τα ειχα ανακατεψει με τα δακτυλα μου.

περασε απεναντι τοσο γρηγορα αυτο το κορμακι στα χερια μου που χωραγε στη χουφτα μου τη χουφτιτσα μου γιατι εχω μικρα χερια και τουτο χωραγε σε μια μικρη παλαμη αυτο το κορμακι πηρε την ανελεητη ανεπιστρεπτη στυφη νεκρικη σταση.
και εκλαιγα "ξυπνα πουλακι δεν το πιστευω! γιατι? γιατι? ξυπνα πουλακι μου!" και εκλαιγα γοερα και δυνατα, αν καποιος στο διαδρομο του οροφου μας θα με ακουγε. "ξυπνα πουλακι μου! δεν το πιστευω! γιατι? ξυπνα πουλακι μου! ξυπνα πουλακι μου! ξυπνα πουλακι μου!"

ηταν μια κουκλιτσα που μολις πριν λιγες ωρες τη καμαρωνα. τη καμαρωνα. και τωρα στη χουφτα μου εχω ενα νεκρο κορμακι. τρελαθηκα τρελαθηκα. ο θανατος μου χτυπησε τη πορτα για μιαν ακομη φορα παραμονες χριστουγεννων. και τα αυγουλακια? τι κανω θεε μου με τ' αυγουλακια? 5 μερες τα αυγουλακια τα φροντιζε, αν ολα ησαν καλα θα πρεπει να υπαρχει κατι ζωντανο μεσα στα αυγουλακια και θ' αναρωτιουνται τι ξαφνικα συνμβαινει και λειπει το ζεστο κορμακι της μαμας. ανησυχια μεσα στ' αυγουλακια. το αρσενικο ταραγμενο με κοιταζει νιωθω πως και τουτο στεκει αναυδο και αφωνο. εχει καταλαβει τα παντα.

αν την ειχα παρει στα χερια μου αυτες τις τελευταιες 5, 6 μερες! αν την ειχα παρει στα χερια μου θα καταλαβαινα απο το σταση στο κορμακι της οτι κατι δεν παει καλα. θα ειχα καταλαβει, πιο αδυναμη κινηση, ισως ηδη το κεφαλακι γερμενο το λαιμουδακι σα σπασμενο, οχι τοσο γερο στο να σταθει, θα το ειχα σωσει! γι' αυτο χθες βραδυ δεν κουνηθηκε ουτε μια ιντσα οταν πλησιασα και σοβαρα τροπος του λεγειν μετακινησα το κλουβι απο τη θεση του και πηρα τη βαση του κλουβιου να τη καθαρισω. δε κουνηθηκε ουτε ενα κιχ δεν εκανε το κορμακι της και γω νομιζα πως πια μου εχει τετοια εμπιστοσυνη, ηταν ομως που κατερρεε και δεν ειχε δυναμη να ανασηκωθει παρα μονο μια φορα, παρα μονο δυο φορες, βρηκε το κουραγιο να βγει εξω απο τη φωλια προσπαθωντας να συρθει στη μερια του αρσενικου που κατα τις οδηγιες των επρεπε να εχω "φυλακισει" πισω απο ενα διαχωριστικο!
αφου τοσο ηθελε που καταφερε στο χαλι του να χωρεσει σε ενα μικρο ανοιγμα που εχει το διαχωριστικο στη μια πλευρα του, και ειχε καταφερει να περασει το κεφαλακι της. και εγω αλλοιμονο για το καλο της οπως μ' ειχαν συμβουλεψει, δεν την αφησα!...
...(συνεχεια)...

BALABALA BAMBALUNA.