I' D RATHER STAY WITH ALL THE MAD MEN! ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΤΗΣ ΒΑLABALA BAMBALUNA!
6 σεπτεμβριου 2007, πεμπτη, ξημερωματα, οπως παντα.
-------------------------------------------------------------------
"i'd rather stay with all the mad men!" ω, ναι κυριες και κυριοι, αυτο το εχω κανει.
γραφω βιβλιο η' "βλιβλιο" που ελεγα σαν παιδακι, εξαιρετικη εμπειρια μα φυσικα θελει πολυ γερα νευρα. αλλα οταν εισαι γυναικα και εμφανισιμη και σωστη, σωστη κατα μιαν αντρικην εννοια, γινεσαι μια απο τις μικρες τους πριγκηπεσες και σε εχουν και στα ωπα -ωπα που ολο σε θελουν και ολο τους κανεις ναζι και τους λες οχι, αυτο κατα μιαν πολυ γυναικεια εννοια!
συνηθως δε οι mad men, συνηθως λεω, ειναι και μεγαλυτερης ηλικιας, και 65...α, ναι, αρκει να μην ειναι your boyfriends!!! χα, εννοειται οτι το εχω κανει και αυτο! oh, mon dieu, εκει τα πραγματα αγριευουν, σαν να σε παλευεις με τους ταλιμπαν στο αφγανισταν! δευτερο "βλιβλιο"! "ετοιμο!!! παρακαλω στο 5!" λεμε τωρα!
απεβιωσε και ο σκηνοθετης Νικολαιδης. λυπηθηκα. και ηταν και η μονη μου ελπιδα να του παω ενα σεναριο απ' τα οσα εζησα στη βιεννη, γιατι υποθετω οτι μονον ενας νικολαιδης θα αντιλαμβανοταν τι σοι γραφω! διοτι ενας που εκανε "τα κουρελια τραγουδουν ακομη" και "γλυκια συμμορια" χμ, πιστευω θα καταλαβαινε με περισση ανεση την καταβυθιση μου στην απολυτη εννοια του PUNK που βιωσα.
"i'd rather stay with all the mad men" στο τριτο, στην εκπομπη του γιαννη πετριδη που ειναι σε εμπνευση, ισως και παντα να ηταν σε τετοια, και παιζει πολυ καλη μουσικη, καθε απογευμα, και ενα εξισου παλιο, ετσι..ωραιο και μεστο κομματι των jethro tull, και αυτο με τους '...mad men..." ειναι του d. bowie και αναφερετο στους μπητνικς γκενσπουργκ, κερουακ, μπαροουζ και ολους τους φιλους τους που προλειαναν το εδαφος για το '68! σ' αυτο το σημειο, τσουγκριζω ποτηρακι κοκκινο κρασακι με τον nuwanda!
να, και ενας θαυμασιος, στο λεγειν και στη γνωση, if not mad definately old man, ειδικος στα ελληνοτουρκικα, που μιλαει για τον διωγμο των ελληνων, απο τη κωνστανινουπολη, του 1955 στην εκπομπη "ανιχνευσεις" στην ετ3, της οποιας εκπομπης ο δημιουργος-δημοσιογραφος δεν σου δινει εκ πρωτης την εντυπωση οτι ειναι ικανος να κανει τοσο ενδιαφερουσες συζητησεις για τοσο σοβαρα θεματα με τοσο ενδιαφεροντες συνομιλητες και με τοσο ενδιαφερουσες ερωτησεις! εως που δινει την εντυπωση οτι τον παιρνει ο υπνος ωρα, ωρα! τα φαινομενα ενιοτε απατουν. εξαιρετικα ενδιαφερουσα ηταν μια συζητηση που εκανε με εναν αλλον χμ..και mad και old man... τον στελιο ρo(a)μφο!
τα 6 πουλακια μου κοιμουνται διασπαρτα σαν αστερακια στον ουρανο, στο μεγαλο δωματιο-γραφειο μου. 3 προτιμησαν το κλουβακι και το 'χω αυτο σκεπασει με ωραιο μεταξενιο υφασμα για να μην τα χτυπαει το δυνατο φως της λαμπας πανω στο γραφειο. ξαφνικα "τσιου" κανει το ενα κιτρινο καναρινακι μεσα απο το κλουβακια και αρχιζουμε κουβεντουλα "αγαπη μου!" του λεω εγω, "τσιου", "ναι, αγαπουλα μου" "τσιου τσιου" "νιαου νιαου" του απαντω, "τσιου τσιου" και ξανακοιμαται.
μπροστα στον μεγαλο και μακροστενο καθρεφτη του μπουφε στο διαμερισμα της μητερας μου, την αγκαλιαζω βαζοντας το χερι μου στον ωμο της. "αρχηγουλα" της λεω, "υπαρχηγουλα" μου λεει. "ειμαστε διδυμακια..." καθως κοιταζομαστε στον καθρεφτη
"...με ποσα χρονια διαφορα?..26, ετσι?" τη ρωτω "ναι" μου λεει και κοιταζομαστε στον καθρεφτη λες και ειμαστε ανταρτες, ψυχες-αδερφες στα βουνα, και γελαμε "διδυμακια με 26 χρονια διαφορα!!!" μοιαζουμε πολυ, χαχα.
την καληνυχτιζω, τη μητερα μου. παιρνω γεματο πακετο τσιγαρα, δυο μπουκαλια νερο και ενα πιατο ευλογημενο, με ολα τα φρουτα γεματο της εποχης και ολα βιολογικα. α, ναι και φυστικια ολοφρεσκα ακομη στο κελυφος τους το μαλακο κλεισμενα. "καληνυχτα μανουλιτσα μου γλυκια, προσεχε, ετσι? ο,τι θελεις εχω το τηλεφωνο παντα διπλα μου" της λεω "καληνυχτα και μη μου στενοχωριεσαι. ολα θα τα καταφερουμε..." "...και μη καπνιζεις πολυ!" μου λεει.
μενω στο απεναντι διαμερισμα. κλειδωνουμε κι οι δυο και με συρτες τις πορτες μας. ακουμπω το ευλογημενο πιατο με τα καλουδια, διπλα στο κομπιουτερ κι αρχιζω να γραφω.
α ναι, ηταν χθες που την ωρα που εβαζα τους φακους μου ηρθε το ενα απο τα 2 κιτρινα καναρινακια, και καθησε στο κεφαλι μου, κορωνα στο κεφαλι μου! χαχα και γω να εχω βρει το μπελα μου με τους φακους που θελουν αλλαγμα και να κουνιεμαι, και τουτο να μην φοβαται.. πω, πω τι ωραιο, "επιφοιτηση" αναφωνησα και το πηρα για καλο σημαδι.
και σε αλλο ντοκυμαντερ χθες, παλι ωραια πραματα ελεγαν. μιλουσαν φυσικοι μεγαλου βεληνεκους, ο παραπληγικος(?) χωκινς και αλλοι με νομπελ βραβευμενοι. κβαντοφυσικη θα επρεπε ολοι να μελετουμε. συμφωνα με αυτην, υπαρχει και παραλληλο, με το δικο μας, συμπαν και πηγαινοερχομαστε οι ψυχες. στην ουσια δεν γεννιομαστε και δεν πεθαινουμε ποτε! γεννηση και θανατος = ειναι απλως αλλαγη της συμπαντικης μας διευθυνσης!!!
και επειδη "ολα ενα γινονται" νασου και ο μυστηριωδης xkont που κατα συμπτωση μολις ειχε γραψει ενα κειμενο για τη μεταθανατον ζωη και αρχισαν πλακιτσες. ο nuwanda να παρεμβαινει με το οτι ο καββαδιας ορισε τη μεταθανατον ζωη σαν "αυγα μελατα"!!!
ο xkont συμπληρωσε με τους μοντι παιθονς να αναρωτιουνται "αν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο"!!!! και γω αντιπροτεινα τον pink panther με τον πητερ σελερς κλουζω που επαιζε στη τηλεοραση!!!
γελατε!!!οm!!!!! ο internetakias βαριοταν του κερατα και ξεφυσουσε και ολο "ουφ" εγραφε και γω αναρωτιομουν ρητορικα εαν υπαρχει κατι στη κολαση που δεν το χουμε εδω??? πανω σε τουτον τον πλανητη! κινεζικα βασανιστηρια, πεινα στο νταρφουρ, φωτιες, ολα τα κακα της μοιρας μας. τι να μας κανει μια κολαση??? τα βλεπουμε εδω ολα! και τι ακομη μας επιφυλασσει η μοιρα οπου ναναι!!! μπρρρ!
και η συζητηση εληξε αδοξα.
"σ'αγαπω, σ' αγαπω γιατ' εισαι ωραια, σ' αγαπαω γιατ' εισαι ωραια, σ' αγαπω γιατ' εισαι συ" τραγουδακι. ολο και κατι καινουργιο σας τραγουδαω στο sync live! το 'χετε παρει ειδηση?
balabala bambaluna
5 σχόλια:
balabala, για να τιμησουμε τους μπητ και ολους τους αμερικανους hobos των '50, το κρασι ας ειναι χυμα καλιφορνεζικο των δυο δολλαριων....
οσο για τον Μαραμπου, χτυπα το λινκ για να βρεθεις και εσυ στην μικρη, γεματη καπνους καμπινα του ασυρματιστη οπου μου διηγηθηκε τις ιστοριες του....
http://book.attack.gr/?p=111
axxxx kavvadias....
Είχα κι εγώ έναν καναρίνο, κιτρινοιύλη τον έλεγα. Τού άνοιγα το πορτάκι στο μπαλκόνι κι αυτό ςποηοφύσε στο χέρι μου, και τραγουδούσε, από κάτω μούγκριζαν τα αμάξια και η κίνηση, αυτός τραγουδούσε. Μετά άνοιγα το πορτάκι και ξανάμπαινε μέσα.
Μού τον σκότωσαν στη Λάρισα ένα καλοκάιρι πηγαίνοντας για τον Ωρωπό, αυτοί που τον μετέφεραν τον άφησαν για τρία λεπτά σε αυτοκίνητο μεσημέρι, ώσπου να κατέβω κουτρουβαλιστός τη σκάλα είχε σβήσει... Έκλαψα όσο δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου, ούτε για τον παπού μου.
nuwanda kai puppetmaster, ο,τι και αν πειτε συμφωνω! (χμ, νομιζω)
σας εχω αδυναμια.
bolobolo bomboluno!!!!δικο μου το μπλογκ, ο,τι θελω κανω!!!γιχα!
μαυρε γατε,
μα τω θεω λυπαμαι πολυ. γαμωτο!
εχεις τωρα καινουργιο? τγιατι οχι?!!
balabala kutruvala!
Δημοσίευση σχολίου