ΤΟ ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΤΟ ΚΟΥΤΣΙΚΟΝ Η' ΑΛΛΩΣ ΣΕΛΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ BALABALA BAMBALUNA!

MySpace Graphics

BOB DYLAN




K.RICHARDS



MySpace Graphics


MySpace Graphics




MySpace Graphics

JIMI HENDRIX


MySpace Graphics


MySpace Graphics





SYD BARRETT




26 αυγουστου 2006, κυριακη, φυσικα χτυπησαν μεσανυχτα, κοντευει κιολας 1. τι μια? εφτασε ηδη εφτα!
------------------------------------------------------------------

ναι, θελω τις νεραιδουλες μου σημερα, και τις κουκλιτσες μου τις γιαπωνεζικες, ιδια γιαπωνεζουλα ειχα σε κασετινα της πρωτης δημοτικου που για ανεξιχνιαστους λογους θυμαμαι την ημερα που με τον πατερα μου πηγαμε νωρις απογευμα, γιατι ειχε φως ημερας και κινηση, μεσα σε μια κεντρικη στοα της αθηνας, δωρακι για τα χριστουγεννα, με τα κραγιονια μεσα και το μολυβι και τη ξυστρα και τη γομολαστιχα, εκει μου την πηρε την κασετινα με την γιαπωνεζουλα με τα τα πολυ συγκεκριμενα μεγαλα πανεμορφα ματια της. και ελαφρως παντα ελαφρως απελπισμενα. ισως γι' αυτο να μου αρεσουν.

νεραιδουλες και στρασακια. "δεν ειναι σωστες ολες αυτες οι σαχλαμαριτσες" θα σκεφτει κανεις, και λοιπον? ο θεουλης, οταν θα φτασω στις πυλες στον ουρανο, με τον baba-πετρο, θα με στειλει στη κολαση γι' αυτα τα στρασενια κοριτσιστικα του δημοτικου σαν αυτοκολλητα? οχι! α'λλα θα τον πειραξουν τον θεουλη οταν θα 'ρθει η στιγμη να με κρινει.
αρα, μπορω τωρα εγω να παθω την μικρη μου παρακρουση με την ησυχια μου? ε, ε? χωρις να νιωθω οτι εκτιθεται η αξιοπρεπεια και το οποιο intellectuel μου? ευχαριστω. γι' αυτο μου αρεσει και η ζεφυρα με τη κλικα της καθως και η fransin, διοτι ναι, ομολογω οτι δεν μπορω να κατσω να ακουσω ουτε ενα κομματι της αντζι σαμιου! αν και εχει προκυψει απο ρεπορταζ οτι ειναι ιδιαιτερως συμπαθητικη και με οικογενειακα προβληματα που χρηζουν της αμεριστης συμπαραστασης μας. αλλα ο καθεις με τα γουστα του. αλλα μιλαμε για real στρασακια-power!!! γιχα! "i want to be a cowgirl, you want to be my cowboy?"

οποτε δωσ'του αβερτα και στρασακια η balabala bambaluna, και οποιος δεν την καταλαβαινει δικο του προβλημα. καποιος πρεπει να ειναι ευφυης κατα εναν πολυ συγκεκριμενο τροπο ετσι ωστε να ειναι σε θεση να καταλαβει το μυαλο της bambaluna.
κανει τσαλιμακια η bambaluna. και μια δεξια πηγαινει και κει που νομιζεις πως τη τσακωσες τσουπ, κανει μια και αριστερα, και κει που νομιζεις οτι την επιασες οχι, να τη να στη μεση.
και ευκολα τη παρεξηγεις, κατι θα κανει σε λιγο και θα σου κοψει τη φορα, και κει που δειχνει και φυσικα ειναι σοβαρη, ξαφνου θα μιλησει για τα χυσακια ενος μιχαελ που εχουν γαμησει τους φακους επαφης της και κανουν τα ματια της να δακρυζουν και να τσουζουν, και δεν την αφηνουν να νιαουριζει με την ησυχια της, και εαν εισαι λιγο βλακας, οπως ο αδερφουλης μου, ετοιμο το 'χεις, εδω να το, να νιωσεις και μιαν αμηχανια, να νιωσεις και μια απογοητευση ισως, ω λαλα να νιωσεις ακομη και μια περιφρονηση!!! μπορω να το κανω γιατι παραμενω ακομα αθωα και αφηγησεις τετοιες ενιοτε δεν τις νιωθω ικανες να με εκθεσουν. α'λλα εκθετουν.
και αν μη τι αλλο, μιλαω σε εναν εναλλακτικο χωρο και οχι στους γεροντες της ακαδημιας αθηνων, στους οποιους οχι, δεν θα ειχε καποιο νοημα να αναφερω τα χυσακια ενος μιχαελ.
και επειτα απο τη στιγμη που γραφεις ενα ημερολογιο ποιο το νοημα γραφης του αν ειναι να παρουσιαζεσαι παντα λαμποκοπωντας πανω στη σκηνη, απο το καθαριστηριο βγαλμενος, ατσαλακωτος και με ατμο σιδερωμενος?
και ουτως η' αλλως υπαρχουν τοσα μυχια πραματα για τα οποια να μιλησει κανεις! που καιρος και κουραγιο να τα απλωσεις ολα στη βεραντα πλυμενα να στεγνωσουν με τη γατα να νιαουριζει στο καλντεριμι ενος κυκλαδιτικου νησιου? ολο και καποιο μυχιο παραμενει καλα κρυμμενο, λιγωτερο η' περισσοτερο σημαντικο.

και ειμαι αυτη που ειμαι, και μαλιστα επειδη προοδος is my natural inclination, ειμαι καλυτερα απο ποτε. ποια ειμαι, τι θελω, τι δεν θελω, τι με ποναει, ποια ειναι τα θεματα που χρηζουν τακτοποιησης. ειμαι καλα παρα τα θεματα που με στενοχωρουν και παρα την αγοραφοβια μου που επιμενει να με κατατρυχει.
πολλα μου αρεσουν, και κεινο και το αλλο και το παραπερα. και ετεροκλητα μου αρεσουν. και αντιθετα και αναποδα. και ελπιζω οσο θα μεγαλωνω η ποικιλια των πραγματων και των καταστασεων που θα μου αρεσουν να αυξανεται ολο, και πιο μεγαλη ολο, και πιο μεγαλη λιστα, και πιο ενδιαφερουσα.

σημερα μ' επιασε να μιλαω με τον εαυτο μου. πηγα για καφεδακι στο φαρο ψυχικου. και ο κοσμος, μαζι του και γω, φυσικα μελαγχολικουλα ημουν, και ολοι μας, οσους συναντησα στους δρομους και περαστικους παρατηρουσα και ταξιτζηδες που πηρα, μια σιωπη κυριαρχουσε, τα ραδιοφωνα των 2 ταξι στις ειδησεις, μια σοβαροτητα, μια μελαγχολια, μια κατασταση υποβοσκοντως σοκ, ενα κλιμα βαρυ που το μονο που το 'σωζε ηταν η γλυκαδα της καλοκαιρινης ημερας με τον ηλιακο της που εγερνε. κ' ηταν περιεργος ο ουρανος στο χρωμα, και οι σταχτες να 'χουν περασει απο τις γρυλιες του παραθυρου του γραφειου μου και να'χουν απλωθει στο σκανερ και στον κομπιουτερ μου και στο σπιτι ολο. εβαλα και δευτερα μπανακια στα πουλακια μου μηπως ενιωθαν μια συγχιση απο τη σταχτη και ηθελαν να καθαριστουν.
τους ειπα οτι βγαινω για καφε, οπως τα ενημερωνω παντα. δυο τρια γλυκα λογακια σε αυτα τα τοοδουλικα πλασματακια, ποια ξωτικα? αναρωτιεμαι κοιτωντας λεπτομερειες απο πινακες με νεραιδες και ξωτικα απο εκθεση στη Βασιλικη Ακαδημια Λονδινου, καποιες εκ των οποιων σας δειχνω, να τα, τα ξωτικα, τα πουλακια μου! και εαν τα ξωτικα ειναι και πονηρουλικα, τουτα δω ουτε καν πονηρουλικα ειναι. αν και καποιες τσαχπινιτσες τις κανουν. να, σε ενα θηλυκο του αρεσει να κανει κωλοτουμπες αναποδες(?) και γελαω. τσαχπινιτσες αρχιζει να επιδεικνυει και η καιτουλα, του αδερφου μου το μωρο.

η κακομοιρη η ζαχαρω. απο τοτε που εγινε γνωστη με τη ταινια-ντοκυμαντερ για τις νυφες που απο τη ρωσια οργανωσαν και εφεραν(?) οι αντρες του χωριου, ολο κακοτυχιες της προκυπτουν. το χειμωνα κατι στεναχωρο εγινε εκει, δεν θυμαμαι ακριβως τι, και να τωρα αυτη η τοσο αποτροπαια φωτια.

και στο ταξι στην επιστροφη ενιωθα μια γλυκαδα οπως ο οδηγος με επεστρεφε σπιτι.
εχω γλυκανει τον τελευταιο καιρο, ησυχασει, που γραφω και με διαβαζουν, για πρωτη φορα μετα απο χρονια που φυλαγα τα τετραδια κλειδωμενα στο γραφειο μου, μου εκαναν πολυ καλο οι ελληνες bloggers που ειναι ομορφοι και ποιητες και ρομαντικοι και ξυπνιοι και εναλλακτικοι. με καθησυχασαν οι τοσοι καλοι και ενδιαφεροντες bloggers.
και ειναι και δυο φιλαρακια, και τρια και πεντε και παραπανω, σαν τον puppetmaster με λαβαρο του τον σταυρο του νοτου του καββαδια, και τον internetakia που πολυ χαρηκε που πηρε ο αερας το φορεμα της beyonce και φανηκαν ολα! χιχι, και μιλαμε στο sync live σαν να 'ναι καλοκαιρι και βρεθηκαμε και ταιριαξαμε σε καφενε ελαφρως χυμα εως πολυ σε κουφονησι με τις καρεκλες διπλα στη θαλασσα.
με θεα τη θαλασσα.

οι φιλοι μου οι καλοι ειναι στη βιεννη, η φιλη μου η κολλητη μονιμη στη συρο, ο my man-friend εκτος αθηνων και 'γω εδω, καιρο τωρα συνηθιζεται, στα καφε για το καθημερινο καφε που σερβιρισμενο τον θελω, να εμφανιζομαι μονη. μονη, να αγναντευω και να κρατω παντα στα χερια μια εφημεριδα 'η ενα βιβλιο. ωρα πολυ να καθομαι γιατι για μενα ειναι τουτη η ωρα του διαλογισμου.

παντα μονη. ναι, ναι, καποια ατομα γυρω μου και πινουμε και μαζι καφε, εννοειται, αλλα το κλασικο ειναι να με βλεπεις μονη μου. να καθομαι και παντελως αυτοτελης, αυτοφωτη, καλοβαλμενη και ελευθερη.
αυτα για σημερα. νυσταζω. παω να κοιμηθω παρεα με τα πουλακιδια μου, χιχι.

balabala bambaluna