H BALABALA BAMBALUNA, ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΙΖΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ!

H BALABALA BAMBALUNA, ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΙΖΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ!
ΣΚΟΥΦΑΚΙ ΠΛΕΚΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΕΝΝΗ, ΓΑΝΤΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑΚΙΑ ΕΞΩ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΖΕΣΤΟ ΑΧΝΙΣΤΟ ΚΑΦΕ! ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Κυριακή 6 Μαΐου 2007

MIA MIKΡΗ ΩΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟΥΛΗ, ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ.


ειναι μετα τα μεσανυχτα, ξημερωμα δευτερας, 7 μαιου του 2007.
----------------------------------------------------------------------------------

ο αδερφος μου ειναι ο ενας και μοναδικος και ανεπαναληπτος, και μεγαλος και γιγαντιαιος, και τεραστιος και τιτανας, και παντοκρατορας και παντοδυναμος, και μονοκρατορας και θωρηκτο-ς, και ανυπερβλητος και ανεξιτηλος και αχτυπητος ΠΡΙΙΙΙΙΙ......ΤΣΑΚΙΑΣ!!!
(τετοια κουτσικα SMS του εστελνα απο τη βιεννη, που εζησα για εναμιση χρονο, και καθε φορα γελαγα μονη μου πολυ. ελπιζω και αυτος να γελαγε.)
Οταν λεμε για μεγαλο, τοσο μεγαλο που εως και ο βουδας του εμφανιστηκε σε οραμα και του 'πιασε κουβεντα για τη μαγειρικη! mais oui! c'est vrais! αλλα αυτη ειναι μιαν αλλη ιστορια για την οποια θα σας μιλησει ο ιδιος ο αδερφος μου, καποιαν αλλη φορα. εμενα παντως δεν με εξεπληξε, διοτι στις φλεβες του αδερφουλη μου ρεει μικρασιατικο, σμυρναιικο αιμα τουτεστιν ειναι ξυπνιος, ναζιαρης και καλοφαγας, με ιδιαιτερη εφεση στη μαθηση, κοσμοπολιτης με διψα για εμπειριες και περιπετειες. ετσι, αναμεσα σε αλλα, ο κοσμογυρισμενος, ο j.bond, o αστροναυτης ο αδερφος μου ο πριιιιτσακιας, σαν ενας αλλος beatle, αλλα στο πολυ σοβαρωτερο, χωρις χαχανητα, χαιμαλια και σαχλαμαριτσες, για καιρο εζησε στα βουνα της ασιας εντρυφωντας στην υπερβατικη, υπηρετωντας εναν φοβερο γιογκι, γνωστο και ως τον αυθεντικο εμπνευστη των τσαγιων "jogi tea"!!! αληθεια! ε, καπου εκει τον βρηκε και ο βουδας.
μια δε απο τις σπανιες φορες που ηταν στα μερη μας, ο αδερφος μου, περυσι το καλοκαιρι καθοταν στο μπαλκονι με την αγαπημενη του την ιουλια, με τη μαμα να τους προσφερει καθαρισμενα και κομμενα στο πιατελα με το πηρουνακι βιολογικα φρουτα με παγωτο δωδωνης καιμακι, οταν απο εμπνευση και βαρεμαρα τη ρωταει την ιουλια "δεν παμε στο κατακολο?" "να παμε" απαντησε υπακουη απο ερωτα η ιουλια. και ετσι βρεθηκαν σε ενα σπιτι λευκο ασβεστωμενο, με μουριες και αυλη πανω στο κυμα, τοσο στο κυμα που στην αυλη υπηρχε αμμος! και αυτη ηταν μια σημαδιακη μερα, καθως οι σημαδιακες μερες αναπαντεχα προκυπτουν, 'η βραδυ 'η απογευμα θα σας γελασω, διοτι εκει η ιουλια συνελαβε!!!

και ετσι ο ενας και παντοκρατορας αδερφος μου θα μας αποδεικνυε πως δεν πηγαν χαμενα τοσα χρονια διαλογισμου και μορφωσης και εμπειριων και αγαπης ( διοτι να το γνωριζετε, πως στην οικογενεια μας λατρευει ο ενας τον αλλον, οπως αλλωστε ειναι και το υγιες και φυσιολογικο και το σμυρναιικο αν θελετε, και ετσι θα επρεπε να κανουν ολες οι οικογενειες, κατι σαν τους 3 σωματοφυλακες που μπορουν να γινουν και 4 και 5 και 15, και οποιος ειναι και γαμω τα παιδια καλοδεχουμενος και μεσα) διοτι σταθηκε στο ενα, και σοβαρα τωρα, και μοναδικο υψος που ηρμοζε να σταθει ως ανθρωπος και ως αντρας. προσεξτε, αυτο που θα πω ειναι και η ολη ουσια της ιστοριας, οχι μονο δεν ειπε αλλα ουτε καν ενιωσε ενα "ωχ" στο ακουσμα αυτου του αναπαντεχου νεου. οχι, δεν αναρωτηθηκε σαν να 'βλεπε για πρωτη ξαφνου την ιουλια " μια στιγμη, ποια ειπαμε πως ειναι αυτη η ιουλια?" ουτε τρομαξε στη θεα θεματων που χρηζουν επιλυσης και τακτοποιησης. ουτε καν ενιωσε ενα "ωχ"!


τουναντιον, το παιρνει το γεγονος και το βουταει, το αρπαζει στα χερια του και δραττεται της ευκαιριας και το κοιταζει απο δω και το κοιταζει απο κει, και το κοιταζει απο πανω και το κοιταζει απο κατω, κι απ' οπου θες, και σαν καθαροαιμος τιτανας βροντοφωναξε "ναι!!!!!!!!!!!!!!". ναι, στον ερχομο αυτου του μωρου που το ειδε σαν φως, γιατι στην απολυτη ουσια του, μονο φως ειναι! απολυτο, ανοθευτο και ευλογημενο φως ειναι! και εδω εγκειται και η μαγκια του αδερφουλη.


βεβαια, πρεπει να υπογραμμισω πως βασικο ρολο στην ολη ιστορια επαιξε οτι ο αδερφος και η ιουλια συ-νεν-νο-ου-νται.


και οι μηνες περασαν. και η ιουλια σαν παπακι 'η σαν τρατα, αν και δεν ξερω αν κουνιεται ετσι η τρατα αλλα μ'αρεσει η λεξη τρατα, 'η σαν βαρκουλα, "η βαρκουλα του ψαρα, απο το περιγιαλι, βαρκουλα, βαρκουλα, απο το περιγιαλι, βαρκουλα του ψαρα" ( το τραγουδουσα στο δημοτικο με τα αλλα κοριτσακια ), κλαπα-κλουπα, ειναι ετοιμη να γεννησει.
και η ιουλια εχει μεγαλη πλακα γιατι ειναι γερο σκαρι. γερη σαν τις γυναικες εργατριες στα γιγαντιαια αγαλματα του λενιν 'η του σταλιν 'η και των δυο, δεν θυμαμαι τωρα, ετσι στιβαρη και αγερωχη ειναι! γερη σαν αγροτισσα που δεν καπνισε ποτε, με "μαγουλο βερυκοκο, ρυκοκο, ρυκοκο" και κοιμοταν σ' ολη της τη ζωη καθε βραδυ στις 9 με ενα ποτηρι γαλα και που γεννουσε στο χωραφι, φυσικα. ετσι γερη, με ενα μαλλι μαυρο, γνησιο κρητικο, κατσαρο και πλουσιο και μακρυ και με ενα προσωπο ολογιομο φεγγαρι που λαμπει.
αν και η ιουλια φοβαται και λιγουλακι, σαν γνησιο κοτοπουλακι που ειναι επισης.


κοτοπουλακι ειναι και η μητερα μας, αλλα μεσα σε ολα τα ανθρωπινα ειναι και ετσι ηρωικη και γενναια και αστερι, που της λεγαμε πολλες φορες πως αγαλμα χρυσο επρεπε να της κανουμε. να λοιπον, που ο αδερφος, μια μια κινηση τε-τα-κε, γγιχαα, νινζα, φροντισε και γι' αυτο! οχι χρυσο μα κατι καλυτερο, ενα ζωντανο αγαλμα της ετοιμαζει δωρο που θα τη λεμε καιτουλα, οπως αικατερινη λενε και την ιδια.


επισης, να επισημανω πως και εγω ειμαι κοτοπουλακι.


καληνυχτα παιδια, παω να κοιμηθω σιγα σιγα, ειναι 5 η ωρα ξημερωμα. παντα ολα τα 'κανα μετα τα μεσανυχτα. η μητερα μου μου ΄λεγε πως ολες τις λεξουλες που πρωτολεγα, στη νεα υορκη, μετα τα μεσανυχτα τις ξεστομιζα. ειμαι και γω ενα παιδι...αχ.


balabala bambaluna!

Δεν υπάρχουν σχόλια: