ΑΓΓΕΛΟΙ!! ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ! & "ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΜΕΡΟΣ Α': ΠΡΟ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α': EΚΛΑΙΡ!"

"ANGEL", ABBOTT THAYER, 19TH C.

"NIGHT", EDWARD-ROBERT HUGHES, LATE 19TH C.

"SAN MIGUEL ARCANGEL", DIEGO DE LA PUENTE, XVII.

"ANGELS", SIR EDWARD-COLEY BURNE-JONES, 1890.

ANGEL AND ANN, FRA ANGELICO, 1420.

"NOON", ABBOTT THAYER?, 19TH C.

"MY SOUL IS AN ENCHANTED BOAT", WALTER CRANE, C.1875.

"ARCANGEL ARCABUCERO" ANONIMO, SEGUIDOR DEL MAESTRO DE CALAMARA, XVII.

"DANTE AND VIRGIL IN HELL", BOUGUEREAU, 19TH C.

"L'ANGE MUSICIEN", HENRI-LUDOVIC-MARIUS PINTA, 1892.

BOUGUEREAU.

BOUGUREAU.

"FRANCIS OF ASSISI AND THE HEAVENLY MELODY", FRANK-CADOGAN COWPER, 1902.

"MADONNA WITH CHRIST AND ANGEL", FILIPPO LIPPI, 1450.

"L'ANGE GARDIEN", GABRIEL-JOSEPH-MARIE-AUGUSTIN FERRIER, LATE 19TH C.

"ANGEL DE LA GUARDA", ANONIMO, XVII.

"FOUR CORNERS TO MY BED", ISABEL-LILIAN GLOAG, LATE 19TH C.

"ANGEL VIRTUD", SEGUIDOR DE BARTOLOME ROMAN.

(HAVE TO BE FOUND).

"THE LIGHT OF THE WORLD", FREDERIC-JAMES SHIELDS, MID-LATE 19TH C.

ANGELS, ANTIQUE PRINT DORE, 1870.

ARCHANGEL GABRIEL ON A RUSSIAN ICON.

"ANGEL AT THE DOOR", ELEANOR-FORTESCUE BRICKDALE, 1930.

"ANGEL DE LA PASSION CON ESCALERA", ANONIMO, XVII.

ARCHANGEL MICHAEL, MEMLING.

"BEHOLD THE HANDMAID OF THE LORD",DANNTE GABRIEL ROSSETTI, 1849.

"THE ANNUNCIATION", WILLIAM-ADOLPHE BOUGUEREAU, 1888.

GOLDEN ANGEL, FROM THE ANNUNCIATION PAINTINGS, OF FRA ANGELICO.

"THE ANNUNCIATION", DANTE GABRIEL ROSSETTI, 1855.

ANGEL OF ANNUNCIATION, DA VINCI.

"HOW AN ANGEL ROWED SIR GALAHAD ACROSS DERN MERE", SIR JOSEPH-NOEL PATON, MID LATE 19TH C.

"ANGELS PLAYING VIOLON", ADOLPHE WILLIAM BOUGUEREAU.

ANNUNCIATION.

"SIR GALAHAD", ROBERT BURNS, 1891.

"ANNUNCIATION", CHRISTENSEN.

"ANNUNCIATION" CARAVAGGIO, 1608-09.

"DEATH OF AN ANGEL", WILHELM LIST, LATE 19TH C.

"VIRGIN WITH CHILD SURROUNDED BY ANGELS", JEAN FOUQUET, 1450.

*"ANNUNCIATION", SANDRO BOTTICELLI, 1489-40.

"AN ANGEL PIPING TO THE SOULS IN HELL", EVELIN DE MORGAN, C.1916.

"ANNUNCIATION", RUBENS, 1628.

"MORS JANUA VITAE", SIR JOSEPH-NOEL PATON, 1866.

"MADONNA ON FLORAL WEATH", RUBENS, 1620.

"ANNUNCIATION", PIETER PAUWEL RUBENS, 1609-10.

"THE SLEEPING ANGEL", LEON-JEAN-BASILE PERRAULT, 1897.

"THE FALL OF THE REBEL ANGELS", PETER BRUEGEL THE ELDER, 1558.

ABBOTT THAYER.

"SAINT CATHERINE", EDWARD-REGINALD FRAMPTON, 1902.

THE ANGEL OF PRAYER.

"THE BIRTH OF THE VIRGIN", ALBRECT ALTDORFER, 1525.

"THE ANNUNCIATION", HENRY-OSSAWA TANNER, 1898.

"ECCE ANCILLA DOMINI", EDWARD A. FELLOWES-PRYNNE, LATE 19TH C.

"THE ANGEL", SIR EDWARD-COLEY BURNE-JONES, 1881.

"THE ANNUNCIATION", JOHN-WILLIAM WATERHOUSE, 1914.

"THE MADONNA AND CHILD WITH TWO ANGELS, VERROCCHIO, C.1470.

THE VIRGIN WITH ANGELS, ADOLPHE-WILLIAM BOUGUEREAU, 1900.

"YOUTH", SIR JOHN-EVERETT MILLAIS, C.1847.

"THE DEAD CHRIST WITH ANGELS", ROSSO FIORENTINO, 1524-27.

"THE DEAD CHRIST SUPPORTED BY ANGELS", VERONESE, 1580-88.

"ANGELS AND THE HOLY CHILD", MARIANNA STOKES, 1893.

ANGEL WITH ANN, FRA ANGELICO, 1441.

"ANGEL OF ANN", FRA ANGELICO, 1437.

"THE EXPULSION OF ADAM AND EVE", THOMAS STOTHARD, MID 19TH C.

ANGEL, RUSSEL.

"ANGEL WITH THE KEY TO THE BOTTOMLESS PIT", ALBRECHT DURER.

ANGEL, MAESTRO CALAMARCA, XVII.

"EXPULSION FROM PARADISE", ALEXANDRE CABANEL, MID 19TH C.

"IMMORTALITY", HENRI FANTIN-LATOUR.

"O SALUTARIS HOSTIA", GEORGE-WOOLISCROFT RHEAD, MID 19TH C.

"THE GARDEN OF LOVE", RUBENS.

"VISION OF ST. JOHN", ALONSO CANO, 1652.

"THE ANNUNCIATION (THE FLOWER OF GOD), SIR EDWARD-COLEY BURNE-JONES, 1862.

(HAVE TO BE FOUND).

"VIRGIN ENTHRONED", ABBOTT THAYER, 1891.

"THE ANNUNCIATION", F. PICKFORD MARRIOTT, 1901.

"A SONG OF THE ANGELS", BOUGUEREAU.

"PEACE", LUDWIG KNAUS, LATE 19TH C.

"DAWN", EVELYN DE MORGAN.

THE VIRGIN AND CHILD IN A GARLAND OF FLOWERS, RUBENS, 1621.

"ADOLESCENTIAE SOMNIA CELESTIAE" (DETAIL),JOHN-STAINES BABB, LATE 19TH C.

----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ Η ΩΡΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΤΡΙΤΗΣ KAI 2O TOY MHNΟΣ, ΜΗΝΑΣ ΜΑΙΟΣ ΤΟΥ 2008.
Ο,ΤΙ ΑΚΌΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2008:

"αγόρασα δύο παραδοσιακά εκλαίρ από το κυλικείο του νοσοκομείου. μου τα βάλανε σε σακουλίτσες χάρτινες και με χαρτοπετσέτες μπόσικες με σε μία μεγαλύτερη σακούλα πλαστική. στο σπίτι, έβγαλα κρυφά το πρώτο εκλαίρ και αν και σκέφτηκα να το κόψω στη μέση και να δώσω το μισό στον άντρα που συγκατοικεί μαζί μου αποφάσισα πως νιάμ, νιάμ πολύ μου αρέσει, και θέλω να το φάω όλο μόνη μου και να μη του δώσω τίποτα. κι έτσι κι έγινε. όσο για το δεύτερο εκλαίρ, περίμενα πότε θα κοιμηθεί. μου 'πε πως πάει να κοιμηθεί και 'γω που βέβαια κοιμάμαι πάντα μα πάντα αργοπορημένη και δεύτερη τον πάω στο κρεβάτι του και και τον περιμένω καθιστή στην ακριά του στρώματος του, κλείνω το μεγάλο φως, ανοίγω το μικρό ροζ φωτάκι, ο άντρας θ' ανάψει το τελευταίο του τσιγάρο της ημέρας ξαπλωμένος και χωμένος στις κουβερτίτσες του και με το καλό μου προφίλ προς τη μεριά του, παρέα με τα κυματιστά μαλλάκια μου τον ακούω να μου λέει κάτι σαχλαμαρίτσες που πολύ βαριέμαι, με ρωτάει όμως κι αν είμαι η κουκλίτσα του και η bambaluna του και τι καλό παιδάκι λέει πως είμαι και πόσο τον αγαπάω? "όσο μ' αγαπάς εσύ" του απαντώ, τι βλακώδης και η δική μου απάντηση, ή είναι και σοφή, ή είναι μόνο σαχλή, σκέφτομαι, και μου φιλάει τα χέρια και μου χαιδεύει τα χέρια, τα χέρια μου που πάντα τόσο μικρά του φαίνονται σε σχέση με τα δικά του, και έχει ιδιαίτερα μεγάλα χέρια και εγώ ιδαιτέρως λεπτά και μικρά χέρια, έχω πολύ λεπτούς καρπούς, και αυτό πολύ του αρέσει και ότι δεν μπορεί να με αφήσει λέει γιατί νιώθει πως πρέπει να με προσέχει συνέχεια γιατί με θεωρεί εύθραυστη και ευάλωτη. του δίνω ένα φιλάκι στο στόμα και γρήγορα πρέπει να πάω να γράψω για τη θεία μου του λέω και κλείνω το φως, κλείνω και τη πόρτα, και τρέχω στο γραφείο μου με την ησυχία μου να δαγκώσω το δεύτερο εκλαίρ μου παρέα με κόκα κολα! oh, lala! τι μούτρο που είμαι! στη τηλεόραση ο χαρδαβέλας, ο τριανταφυλόπουλος, ο καπερνάρος ο δικηγόρος, σε εκπομπή για την τσέκου, χιουρειειειειει!!! γιχααά!!!! ανοίγω το κομπιούτερ.

ένα ωραίο κρανίο. ένα κρανίο ωραίο. όταν είσαι μια καλλονή ακόμη και το κρανίο σου είναι ωραίο. περνάνε τα χρόνια τα πολλά, μα τα οστά κρατούν γερά και ένδοξα τα φρύδια τα τοξοτά στη θέση τους, τη μύτη τη φίνα στη θέση της, τα ζυγωματικά στη θέση τους, μόνο λίγο τα χείλη εκτεθειμένα στο χρόνο και χωρίς να κρατιούνται από κάπου γερά λίγο μαζέψανε και συνοφρυώθηκε το δέρμα από πάνω, το αν μια γυναίκα υπήρξε καλλονή φαίνεται στο πρόσωπο της όταν πλέον έχει αρχίσει να γερνάει. το πρόσωπο όσο και να γερνάει σε κάνει να σκεφτείς ότι αλάς! αυτή η γυναίκα πρέπει να υπήρξε πολύ ωραία στα νιάτα της.
έτσι η θεία Ζωή, αδερφή της μαμάς μου, ήταν η καλλονή της οικογενείας. λένε πως η γιαγιά τους από τη μεριά του πατέρα, η καθαρόαιμη σμυρνιά, υπήρξε μια πολύ ωραία γυναίκα και αρχοντική σε μία μοναδική φωτογραφία στέκεται, φωτογραφία που η εγγονή της Ζωή και θεία μου έχει φυλαγμένη και που εγώ ακόμη δεν την έχω δει, τη προγιαγιά μου τη σμυρναία τη Ζωή.

τα μαλλάκια της Ζωής έπεσαν όλα. στην αρχή, στο νοσοκομείο τα μαλλιά της ήσαν μαζεμένα πίσω. μαύρα βαμμένα και πάντα τόσο αρχοντικός αυτός ο κότσος πίσω χαμηλά και δύο πέρλες για σκουλαρίκια. στις πρώτες μέρες τα μαλλάκια της λοιπόν ήσαν όλα μαζεμένα πίσω και πάνω ανάστατα, όπως ανάστατες ήσαν όλες εκείνες οι πρώτες ώρες μα και μέρες στο νοσοκομείο ντυνάν. μετά τη μεταφορά της στο γενικό κρατικό, στο κτίριο 3, και δωμάτιο 3, και στο 3ο κρεβάτι, πλάι στη μπαλκονόπορτα, και με 3 αποκλειστικές... οι δύο από τις 3 αποκλειστικές μας έλεγαν πως έπρεπε κάπως να τη λούσουν! κι ας ήταν η ίδια αποκαμωμένη. ο θείος σπύρος ο σύζυγος, έτρεξε και πήρε από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών στους αμπελοκήπους που ευτυχώς ήταν ανοικτό, αν και απόγευμα που τα μαγαζιά κλειστά, και της αγόρασε ένα πιστολάκι. βραδάκι το έφερε στο νοσοκομείο χαρούμενος, ανακουφισμένος που το πέτυχε το μαγαζί ανοικτό! είχε πριν ένα πιστολάκι η Ζωή μέσα στο κομοδινάκι της, αλλά κάποιος πρόλαβε και το βούτηξε! περίεργο!!! τώρα είχε καινούργιο.

βάραινε όμως μέρα με την ημέρα, έτσι και τόσο, που πρακτικά αδύνατον ήταν να ανασηκωθεί η γυναίκα να λουστεί.
ξαφνικά, ένα μεσημέρι, σε μία από τις καθημερινές τόσες επισκέψεις μου, το κεφαλάκι της πάνω ήταν πλέον γυμνό, καθώς μόνο μερικές τρίχες είχαν παραμείνει, καθώς η χημειοθεραπεία τα είχε τσακίσει όλα. όλα τα μαλλάκια της, γύρω από το κρανίο της είχαν μαζευτεί και μαζέψει, μπλεγμένα, και σαν ένα κομμάτι χοντρής γκριζόμαυρης τσόχας στέκονταν ακόμη στο πίσω και κάτω μέρος του κρανίου χάρις στο βάρος του κεφαλιού και στο λαστιχάκι της μάσκας οξυγόνου που είχε στο πρόσωπο της. ο σπύρος δεν ήθελε να το βγάλουν αυτό το κομμάτι μαλλιού για τη περίπτωση που η Ζωή εάν έκανε κίνηση με το χέρι της στο κεφάλι της να έπιανε κάποια μαλλιά! να μη καταλάβαινε ότι της έχουν πέσει, να μη στενοχωριόταν. ίσως και για να μην στενοχωριέται και ο ίδιος ο σπύρος.
σήμερα πλέον είδα πως την το 'κοψαν αυτό το κομμάτι μαλλιών που κρεμόταν κυριολεκτικά από δύο τρεις τρίχες. δεν είχε νόημα. και όπως είπε ο σπύρος, μέσα στη μαύρη απελπισία του, εάν συνερχόταν η Ζωίτσα αμέσως θα της έφερνε τη περούκα από το σπίτι να τη φορέσει να μην στενοχωρηθεί...να μη στενοχωρηθεί...να μη στενοχωρηθεί...να μη στενοχωρηθεί.

ο θόρυβος από το μηχάνημα για το οξυγόνο είναι δυνατός. αν κλείσεις τα μάτια μπορεί να γελαστείς για λίγο και να νομίσεις ότι είσαι σε κήπο με ωραίο συντριβάνι με τα δυνατά νερά του δυνατά να τρέχουν και δυνατά να κάνουν ανάποδες κωλοτούμπες και δυνατά να κυλάνε και όλα δυνατά. συντριβάνι, στη μέση του δωματίου τρίκλινου, με ανθρώπους που ήρθαν στα δυό τους όρθιοι μα βρίσκονται από τα φάρμακα, και τις θεραπείες, μα τω θεώ σαν εσταυρωμένοι με πρόσωπα αποστεωμένα, τα χέρια αριστερά και δεξιά αποκαμωμένα από τα σωληνάκια για τον ορό με γλυκόζη επειδή δεν μπορούν να φάνε τίποτα, ενίοτε και με μορφίνη για τον πόνο, σωληνάκι για τα ούρα, σωληνάκι για τα μυστήρια πράσινα υγρά του στομάχου που αν δεν βγούν από το σωληνάκι θα βγουν ως πράσινος εμετός, σωληνάκι για το οξυγόνο, σωληνάκι για το αίμα, σωληνάκι και για αιμοπετάλια...τουλάχιστον...

χέρια, αφημένα κι απλωμένα στα πλάγια γεμάτα μελανιές...γεμάτα μελανιές... ο κύριος δε, ο πρώτος καθώς μπαίνουμε στο δωμάτιο της Ζωής, και που τον χτύπησε πνευμονικό οίδημα ίδιος εσταυρωμένος του Ελ Γκρέκο είναι. τα λευκά του είναι τόσο χαμηλά που αμυντικός οργανισμός δεν υπάρχει, ο φόβος δεν είναι να κολλήσουμε εμείς κάτι από αυτούς τους ασθενείς. ο φόβος είναι να μην κολλήσουνε αυτοί κάτι από μας. για κάποιο λόγο τα μάτια αυτού του κυρίου δεν είναι εντελώς κλειστά. στην ουσία είναι μισάνοιχτα προς ανοιχτά και οι κόρες του είναι στραμμένες μόνιμα προς τα πάνω, προς τον ουράνια, προς τα ουράνια ακριβώς όπως ο χριστός κοίταξε λίγο πριν ξεψυχήσει. όπως το περιγράφω ακριβώς και ακόμη χειρότερα. και το στέρνο του, γυμνό για κάποιο λόγο, σαν να έχει πεταχθεί όλο προς τα πάνω και προς τα έξω σαν να 'ναι εσταυρωμένος μα και ανδρειωμένος μαζί. έτσι, ακίνητος σ' αυτή τη στάση σαν αιώνια.

μία εσταυρωμένη, η Ζωίτσα μας, και ένας εσταυρωμένος ο κύριος στο κρεβάτι 1, μας κάνουν δύο εσταυρωμένους. και υπάρχουν κι άλλοι πολλοί σε κείνα τα δωμάτια, σε κείνη τη πτέρυγα του νοσοκομείου...

.................(συνεχίζεται)..........."

ΒΑLABALA BAMBALUNA.