ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΕΩΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΡΟΕ ΚΑΙ ΩΔΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΝΑΡΙΝΑΚΙ ΜΕ ΤΑ 5 ΑΥΓΟΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ. (Α' ΜΕΡΟΣ)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ANDRE DE DIENES.






MONROE AT DEATH VALLEY.




"THE SPRINGTIME OF LIFE"

"TIME"


"THE END OF EVERYTHING"

"HAPPINESS"














"24 δεκεμβριου. παραμονη χριστουγεννων.

να παρει. η δευτερη φορα που τα χριστουγεννα με πληγωνουν. και βαθια. με ΘΑΝΑΤΟ. κανω ο,τι περνα απο το χερι μου και εχω την ευγενεστερη των διαθεσεων να συνεχισω να τα απολαμβανω, μα τα εχω με τον "υπευθυνο" των χριστουγεννων. πολυς κοσμος στενοχωριεται. καθε χριστουγεννα. εκτος και αν συμβαινει ο,τι συμβαινει στη διαρκεια ολου του χρονου, μονο που, επειδη ειναι γιορτες, ο πονος, σαν ερθει, προκαλει μεγαλυτερη εντυπωση και φανταζει πιο αδυσωπητος και πιο αδικος. γιατι, σωνει και καλα, μια μαυρη σκια να πρεπει ν' αρπαζει, μεσα απ' τα χερια, τη χαρα μας? και να τη μαρκαρει? και να τη μαγαριζει? και να μας την παιρνει και να μας την παταει χαμω? και να τη τσαλαπαταει? τοσο χαιρεκακα? και να μας την επιστρεφει, στα εκπληκτα χερια μας, σπασμενη, καθε που ειναι η γιορτη των χριστουγεννων?

γιατι... γιατι... γιατι ειχα το κορμακι του στα χερια μου και εκλαιγα γοερα. μολις πριν λιγες ωρες, πλαγιαζα διπλα του και το κοιταγα, ομορφο τοσο που ηταν, κιτρινο, χωμενο στη φωλιτσα να ζεσταινει τ' αυγουλακια του, που 'σαν σα βοτσαλακια γκριζο-γάλαζα, με την ουριτσα του μονο να εξεχει και τα ματακια του να με κοιταζουν. μιλω για το καναρινακι μου, το πανεμορφο, το φρεσκο και νιό, το κιτρινο, που μολις ειχε κανει 5 αυγουλακια!
μολις χθες το βραδακι το καμαρωνα. ηταν τελειο. σαν κουρδιστο παιχνιδακι. μονο που ηταν ζωντανο και ειχε ψυχουλα! με κοιταγε και επειτα εγερνε να κοιμηθει, και 'νιωθα ικανοποιηση σαν οτι μου 'χε εμπιστοσυνη, καθε λιγο που πλησιαζα τοσο κοντα στο κλουβακι του, σα να 'ξερε, πως τ' αγαπαω ολα τα πουλακια και δεν επροκειτο να του κανω καποιο κακο. και ετσι γλυκα του μιλαγα σα να 'ταν μωρο, και σα να του 'κανα κου-πε-πε "κουκλακι, ζουζουνακι! κουτσικο πουλακι μου! τι 'ναι, καρδια μου? τι 'ναι, καρδουλιτσα μου? τι 'ναι, ματια μου?" και μ' αρεσε που το 'νιωθα κοντα μου.

ο χωρος μου δεν ειναι μικρος, το δωματιο που εχω ως γραφειο εννοω. το γραφειο μου ειναι μεγαλο σαν σαλονι, αλλα πληθωρικη καθως ειμαι δεν θα μπορουσε παρα να κατεληγε κι αυτο γεματο, one way or another. "..one way, or another, i'm gonna find you, i'm gonna get you, get you, get you, get you....οne day, maybe next week..." και μεσα σ' ολα να σου και, δεξια κι αριστερα, μερικα κλουβακια με πουλακια, καναρινια και αλλα εξωτικα.

πως καταλαβα δε πως επροκειτο το συγκεκριμενο θηλυκο να κανει αυγουλακια? πριν δυο εβδομαδες, τα ειχα, και τα δεκα μου πουλακια, γιατι δεκα ειχα, ελευθερα στο δωματιο του γραφειου μου, γιατι ειναι πολυ χαρουμενα σαν ελευθερα πετουν, και πετουν σαν αεροπλανακια που προσγειωνονται πανω σε στολιδια μεγαλα που εχω, σαν χριστουγεννιατικα, που κρεμονται στα παραθυρα μου. και τις πορτουλες των κλουβιων τις εχω βεβαια ανοικτες, με φιογκο δυνατο, για να μπορουν, οποτε θελουν, να μπουν, και να φανε και να πιουν και να κανουν γενικως ο,τι τραβαει η ψυχουλα τους.
και το κλουβακι του συγκεκριμενου θηλυκου, ενα πολυ χαριτωμενο ροζ, ξεκρεμασα απο το παραθυρι που το 'χα κρεμασμενο, και ειδα σε μια γωνιτσα του να εχει κανει το καναρινακι μου το εξης τρυφερο, ειχε κοψει, με το ραμφος του, λωριδες απο τις εφημεριδες, που παντα βοσκουν δεξια κι αριστερα στο γραφειο μου, τις ειχε μαζεψει ολες σε μια γωνιτσα στο κλουβακι του, και στη μεση εβαλε κι ενα πρασινο φυλλαρακι, απο ενα φικο που στεκεται παρα διπλα στη βιβλιοθηκη μου! πολλες δε, απο τις λωριδιτσες του, του ειχανε πεσει στο πατωμα χαμω, παλι δεξια κι αριστερα, καθως τις πηγαινε προς τη φωλιτσα που ηθελε να φτιαξει.
τοτε, απο το μαγαζακι των πουλιων, μου μηνυσαν πως τουτο ηταν σημαδιακο και να ετοιμαζομαι για γεννητουρια. και ετσι αγορασα μια πλαστικη στρογγυλη φωλιτσα, που τη κρεμας μεσα στο κλουβακι, πανω σε ενα καγκελακι, και ενα χαρτινο κουτακι γεματο ασπρα νηματακια και μια τρυπουλα, που το κρεμας κι αυτο σε αλλο καγκελακι, και το πουλακι τραβαει τα νηματακια, μεσα απο την μικρη τρυπα, και περιτεχνα φτιαχνει ενα απαλο εσωτερικο της φωλιτσας, σαν πουπουλενιο, ετσι ωστε ουτε η ιδια, ουτε και τα αυγουλο-πουλακια, να κινδυνευσουν να χτυπησουν καπου! τα θαυματα της φυσης ειχαν αρχισει να ξανα-ξεδιπλωνονται μπροστα μου!

οι μαγαζατορες, ενα νεο ζευγαρι, στη γειτονια μου, απ' οπου ειχα παρει το καναρινακι, με συνεβουλευσαν με σοβαροτητα περισση, και μου τονισαν, ναι, μου το τονισαν, πως τωρα που το θηλυκο τουτο καναρινακι θα κανει τ' αυγουλακια της και θα καθεται με τις ωρες μεσα στη φωλια, να τα ζεσταινει, πρεπει να νιωθει το αρσενικο κοντα της! και προς θεου, μην παρω το αρσενικο απο κοντα της! και με ρωτησαν, και ξαναρωταγαν καθε φορα που περναγα απο το μαγαζι, "τα 'χεις μαζι? τα 'χεις μαζι?" και ηταν απιστευτο και συγκινητικο και τρυφερο και ωραιο και μεγαλειωδες που σε αυτα τα τοσο μικρα πλασματα η παρουσια του πατερα- αρσενικου, διπλα στη μητερα-καναρινι, ηταν τοσο απαραιτητη και καθοριστικη.
μου τονισαν, ομως επισης, πως υπαρχει μια πιθανοτητα το αρσενικο να πειραξει τα αυγουλακια! και καλο και φρονιμο θα ηταν να τα εβαζα, τα δυο τους, σε ειδικο κλουβακι με ενα ειδικο διαχωριστικο, στη μεση του κλουβιου, ωστε και το αρσενικο να νιωθει κοντα της η νεα μανουλιτσα, και προφυλαγμενη να ειναι απ΄αυτο.
οι μαγαζατορες των πουλακιδιων, ειναι ζευγαρι νεο και συμπαθητικο, και πουλουν κυριως πουλια, και φαινονται επαγγελματιες και πως γνωριζουν πολυ καλα απο πουλακια, και δικα τους καρδερινο-καναρα εκτρεφουν, και με συνεβουλευσαν με τετοια σοβαροτητα που ενδοιασμο και απορια δεν εκαμα κανενα, και εκανα οτι μου ειπαν κατα γραμμα.

και με πληροφορησαν επισης, πως επειδη το κορμακι του πουλιου ειναι τοσο δα μικρο, ειδικα δε αν εξαιρεσεις και το φτερωμα που δινει εναν αλφα ογκο, δεν αντεχει να κανει τ΄αυγουλακια του ολα μαζι! κι ετσι η φυση εχει προνοησει να κανει ενα αυγουλακι την ημερα. ενα αυγουλακι την ημερα! πεντε αυγουλακια δηλαδη θα γινοντουσαν σε 5 ημερες! και οτι μερα με την ημερα, ολο και περισσοτερο θα καθοταν το θηλυκο μεσα στη φωλιτσα χωρις να βγαινει σχεδον καθολου.

και στο κλουβακι το ειδικο, εβαλα το θηλυκο μου καναρινακι, με τον αρσενικο του συντροφο, πλαι στα παραθυρα γιατι τους αρεσει το φως. και επειτα δεν ενιωθα ανετα για το πιθανο κρυο που θα περναγε απο τις χαραμαδες των παραθυρων, ειδικα τις παγωμενες ωρες που ξημερωνει, και γινεται το κρυο πιο τσουχτερο. και παιρνω το κλουβακι, το μεγαλο και μακροστενο- ορθογωνιο, τη λεγομενη ζευγαρωστρα, και τη βαζω κοντα στο καλοριφερ, πλαι στον καναπε μου, κατω απο τα πολυ μεγαλα φυλλα ενος πολυ μεγαλου φυτου που μοιαζει σα ζουγκλα. ολα τουτα για να ειναι πιο κοντα στη ζεστη, μα πιο κοντα και σε μενα, που ξαπλωνα, στον ωραιο μου καναπε, με το κεφαλι μου στη μερια που εστεκε το κλουβακι με τη φωλιτσα του καναρινιου μου. ετσι μπορουσα να ελεγχω καλυτερα και την ολη κατασταση.

και καθομουν στο καναπε, στην ακρια του, κει που ειχα βαλει το κλουβι λοιπον, "κοντα στο καλοριφερ, κατω απο τα μεγαλα φυλλα", και πλησιαζα σιγα σιγα και ηλεγχα αν ολα ειναι ενταξει. καθοταν μεσα στη φωλιτσα της και εξειχε μονο η μεγαλη της ωραια ουριτσα, και το κεφαλακι της, που το ανασηκωνε και με κοιταγε καθε φορα που πλησιαζα να δω πως ειναι, και της μιλαγα γλυκα "τι κανεις καρδουλιτσα μου? εισαι καλα? εισαι μανουλιτσα, τωρα? ησυχασε, σε φροντιζω. δεν θα σε πειραξει κανεις." της ελεγα και κεινη, σαν να καταλαβαινε οτι το πλησιασμα μου δεν σημαινε κινδυνο η' ταραχη για κεινη, ξαναχωνε το κεφαλακι της μεσα.

ειχε κανει 5 αυγουλακια. κι εκει, μες στο ξημερωμα, που ειμαι συνηθως ακομη ξυπνια, την εβλεπα, μερα-με-την-ημερα, ν' απλωνει το κορμακι της πιοτερο-πιοτερο, για να πιασει ολα-κι-ολα τα αυγουλακια, καλα-καλα, κατω απο το ζεστο κορμακι της.

και ημουνα εφησυχασμενη."... (συνεχεια)

BALABALA BAMBALUNA