ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΚAΙ ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΙ ΕΡΩΤΑΣ, ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑ ΒΡΟΧΕΡΗ! ΜΠΙΛΙΕΤΟ ΤΗΣ BALABALA BAMBALUNA!

τριτη 20 νοεμβριου 2007, περασμενα μεσανυχτα, φυσικα!!!
----------------------------------------------------------------------
o αντρας που μενει μαζι μου, στο διαμερισμα μου, μου τιτιβιζει. τα πουλακια μου, τα 9, τιτιβιζουν γενικως στη πλαση ολη αλλα τιτιβιζουν και σε μενα, ειδικα αφιερωμενα, και τους τιτιβιζω και γω, μα τω θεω, γιατι πολυ πολυ τα αγαπω. τους τιτιβιζω επειδη τα αγαπαω, αρα αφου μου τιτιβιζει αυτος ο αντρας συνεπαγεται οτι και αυτος αγαπαει εμενα. τα πουλακια τιτιβιζουν γενικως και ειδικως, εγω τιτιβιζω στα πουλακια και ο αντρας τιτιβιζει σε μενα: "...τσιου-τσιουυουουου...& του-του...του-του...& χρουτσουχρουτσου- χρουτσουχρουτσου..." κιτρινα καναρινια- μαλινουα, πολυχρωμα κουτσικα εξωτικα, ζεμπριτσες εξισου κουτσικες, να τοσες δα, μια χουφτιτσα, και καρδερινοκαναρα ολα μαζι, υπο την υποκρουση κλασικης συνηθως μουσικης απο το τριτο προγραμμα.
"...πουλακια μουυουουου......χαζοπουλακια μουουουου..." λαλω, απο το κρεβατι μου, στα πουλακια που ειναι στο γραφειο μου μα μ' ακουν, "...καρδουλιτσες μουουουουουου...." μετα απο λιγο, αξαφνα, λαλω ξανα σαν τον πετεινο, απο την απεναντι πλαγια "...ζουζουνακιααααααα μουουουουουου...!!!"
"...bambalunaaaaaaaa....!!!", "...bambalunitsa mouuououououou....!!!" λαλει αξαφνα, μες στην ησυχια, απο το δικο του γραφειο, σαν αλλο κοκορι "...κου-κου-ρι-κουουουουουουου...", και ο αντρας σε μενα, και τον ακουω στο κρεββατι μου, σε ραχατι αφημενη! "...κουκου-ρικουυουουουου...!" απο το αλλο απεναντι βουνο!!! χιχι. αυτο γινεται καπου ολη την ημερα, αναπαντεχα και απροειδοποιητα μα και ορεξατα και αστεια και παιχνιδιαρικα, αλληλολαλουμε η' αλληλολαλιομαστε(?) χιχι, τουτεστιν τιτιβιζουμε ολα σαν τρελα, και γελαμε κι απο πανω!!!
ειναι αυτο που αποκαλουμε ευλογημενες ωρες, να μη τις πω στιγμες. ετσι, ευλογημενες απο το σχεδον τιποτε, με το τιποτε, με ενα κελαρισμα μονο σαν ενα περιφημο slaga τραγουδι, στ' αυστριακα "slaga" λενε τα παλια κομματια, τα oldies, ενα τραγουδι λοιπον παλιο, με θαυμασιο μουσικο γυρισμα και στιχο "...sometimes, all i need is the air that i breath and to love you!" τελειος στιχος κι αριστος!!! ακριβως ετσι, καλοκαιρι αναπαυλα στη καρδια μας, και οποιος δεν το 'χει νιωσει, να παει να τσακιστει να το βρει και να το νιωσει και να μην γκρινιαζει! ωωω, πια!

οι μερες λοιπον, τουτες ειναι απο τις καλες. σαν παω να πλαγιασω, πολλες ωρες μετα απο αυτον, λιγο πριν το ξημερωμα, σαν ξαπλωσω διπλα του, νιαρ-νιαρ, και σιμα του, λαγο-ξυπνα και βγαζει το χερι του μεσα απο τα σκεπασματα στα οποια μεσα χουχουλιαζει και εχει χερια μεγαλα, σαν ενος γιγαντα, ουτως η' αλλως συχνα μου λεει οτι ολα τ' αδερφια του ειναι σαν γιγαντες και αυτος ειναι ο πιο μικροσωμος, μικροσωμος τροπος του λεγειν ειναι. ξαπλωνω και λαγοξυπναει, και την στιγμη που εγω του μουρμουριζω ναζιαριακα και σιγανα και του ζητω "χερακι!" εκεινος εχει βγαλει τη μεγαλη παλαμη του και μου βουταει ολη τη χουφτιτσα μου μεσα της. και μου φιλαει το χερακι και ξαναφιλαει και παιζει με τα δαχτυλα μου που ειναι σαν παιδικα, γιατι δεν ειναι δαχτυλα αλλα δαχτυλακια, γιατι αντιθετα απο κεινον εχω μικρα και λεπτα χερια και με πολυ λεπτους καρπους και παιρνει τη γρονθιτσα μου ολη μεσα στη παλαμη του και γελαει και την "χτυπαει" και καλα στο ματι του, επηρεασμενος απο τη ταινια του κλιντ ιστγουντ "million dollars baby" και κανει πως η γρονθιτσα μου ειναι μια "million dollars punch", μια dangerous γρονθιτσα, και μου γελαει, και κανει οτι γελαει και σαν γιγαντας "χω-χω-χω", και εγω φτιαχνομαι απο το ολο παραμυθακι και να μαι ετοιμη να κοιμηθω κι ονειρευτω, γιατι εδω και λιγο καιρο, γεματη ονειρα ειμαι, νεα ονειρα με μεγαλες ιστοριες και ενδιαφερουσες!

μα επειδη κοιμαμαι πολυ μετα απο κεινον, μ' αρεσει να τον βαζω στο κρεβατι τουλαχιστον, και να τον φιλω "καληνυχτα". μενει με ενα μικρο φωτακι αναμμενο πλαι του, μολις για να βλεπει, και με το τελευταιο του τσιγαρο ξαπλωνει, και καθομαι πλαι του και με κοιταζει. χαιδευει τις ακρες των μαλλιων μου, "μακρυναν πολυ! γυρισε πισω να σε δω! α! η πριγκηπεσσα, να μου ριχνεις τα μαλλια απο το παραθυρι" λεει "σαν τη ραπουνζελ!" του λεω και γελαμε. θελω τα μαλλια μου να φτασουν μεχρι το κωλαρακι μου, μεχρι τα ποδια μου, "και τα δικα μου γιατι δεν μακραινουν τοσο?" αναρωτιεται και καλα απογοητευμενος, καθως και κεινος καστανοξανθα μαλλια εχει και αρκετα μακρια και ωραια.
"are you my baby? γουτσου γουτσου" και 'γω, το βαρυ καρπουζι, "νιαρ-νιαρ, i dont know. you know" του απαντω και "do you love me a litlle?" ρωτα και "a little... χουρ-χουρ" απαντω και "how much you love me?" επιμενει,"as much as you love me, νιαρ-νιαρ". τον σκεπαζω καλα και του γεμιζω το προσωπο φιλια, "sleep like a baby" του ευχομαι και με κοιταζει ξαφνικα σαν να αναβει φως στα ματια του, με ενα αλλο βλεμμα, με ενα αλλο συγκεριμενο αρσενικο βλεμμα, εκεινο το καθαρο αρσενικο που με βλεπει και "κοβει" πω'ς να με βουτηξει, το επικινδυνο, χαχα. ειναι οι ακριες των μαλλιων μου, οι στριφογυριστες, οι ξανθες και μαλακες, που του ξυπνησαν κατι.

το πρωι βουταει στο κρεβατι μου, διοτι εννοειται οτι εχει σηκωθει νωριτερα απο μενα, ενω εγω κοιμαμαι, και με γεμιζει φιλακια ετσι χωμενη που 'μαι και γω στις κουβερτουλες μου, και "μη μου μιλας, μη μου μιλας, θα ξεχασω το ονειρο μου!" και παλι το χερακι μου φυλαει, που πολυ του αρεσει να το κανει αυτο. "παλι χθες μιλαγες στον υπνο σου" μου λεει "ναι? και τι ελεγα?" ρωτω "δεν μπορω να καταλαβω, κατι με τους εξωγηινους" και γελαμε και "σ'αγαπω πολυ οταν σ' ακουω να μιλας ετσι μες στον υπνο σου", "γιατι?" ρωτω "γιατι εισαι σαν ευθραυστη puppet. μετα σου μιλησα εγω αλλα δεν μου απαντησες!".
"you are not my baby!" συνεχιζει "what?" και αναπηδησα "you are my baby-baby!" "αααα... χρου-χρου-χρρρρρ" εγω. "i will never leave you, ha? together for ever?" ρωτα, δηλωνει, το μελετα "χρου-χρου" εγω και τι να απαντησω? "i have never done it before, i don't know how it is!!(to be with soemone for ever)" και γελαω, εγω, το βαρυ καρπουζι.

"ξυπνα, ξυπνα, δες, δες, μπουμπουνιζει και αστραφτει" μου φωναζει, και με κουναει και να παρει! το ονειρο μου φευγει μεσα απ' τα χερια μου! "γκρρρρρρ" εγω, μα μου αρεσει ομως η αγριεμενη φυση γιατι ειναι σαν να κανει την παρουσια της πολυ πιο εντονη μεσα σε ενα τοπιο γεματο πολυκατοικιες. "τα πουλακια δεν κινουνται ξαφνικα! ακινητα εχουν μεινει σαν οταν κοιμουνται! δεν κελαηδουν! σταματησαν ξαφνικα! σαν να φοβουνται! και ειναι και τοσο κουτσικα! πρεπει να τα δεις! ισως πρεπει να τους μιλησεις" ετρεξε να μου πει "χρου-χρου-χρχρχρ..." εγω.
μα σηκωθηκα και τα 'δα τα πουλακια, και τους γλυκομιλησα, και τους τιτιβισα, και καλα τα καθησυχασα, και ετρεξα παλι στο κρεβατι μου κουκουλωμενη να βλεπω, πισω απο την μπαλκονοπορτα, τη βερυκοκια μου τη στητη και πισω της να βρονταει και ν' αστραφτει ο ουρανος. και να βρεχει. μου αρεσε πολυ! ολα μου αρεσαν!

balabala bambalun-itsa!