H BALABALA BAMBALUNA, ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΙΖΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ!

H BALABALA BAMBALUNA, ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ, ΠΑΙΖΕΙ ΦΛΟΓΕΡΑ!
ΣΚΟΥΦΑΚΙ ΠΛΕΚΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΕΝΝΗ, ΓΑΝΤΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑΚΙΑ ΕΞΩ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΖΕΣΤΟ ΑΧΝΙΣΤΟ ΚΑΦΕ! ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

ΤΟ ΜΩΡΟ, ΜΑΣ "ΕΦΕΥΓΕ"!

Η BALABALA BAMBALUNA KAI O ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ

ξημερωμα τριτης, 12 ιουλιου, 2007
---------------------------------------------------


το μωρο, μας "εφευγε"! απο το τιποτα, για το τιποτα, χωρις στην απολυτη ουσια του λογο. εβηχε ασταματητα και βαρια. κατεληγε μελανιασμενο χωρις να μπορει να αναπνευσει, αυτο το λενε απνοια, γινοταν μπλε. επρεπε να το γυριζουν αναποδα και να το ταρακουνουν για να το νιωσουν να ανασαινει ξανα. τα ματακια του τα μαυρα και λοξα και λαγνα πρησμενα, εαν ειναι πρησμενα η μητερα μας, και γιαγια του, λεει πως σημαδι ειναι πως θα γινει γοησσα, στολισμενα με τα ωραια τους τοξοτα φρυδακια, "εχει και φρυδακια!' περιχαρης αναφωνουσε παλι η μητερα μας προ ημερων που το επισκεφθηκε, τα ματακια του λοιπον ειχαν γυρισει αναποδα και παρεμεναν κλειστα.
τα χερακια του επεφταν στα πλαγια. δεν ξυπνουσε. ο γιατρος για να το συνεφερει αναγκαστηκε να του δωσει σκαμπιλακια. γρηγορα στην εντατικη για τα νεογνα! αυτα το προπερασμενο σαββατο, βραδυ.

ο αδερφουλης μου και η ιουλια ειχαν βουτηξει στην αγκαλια τους την καιτουλα, μολις 21 ημερων, 3 κιλων και 280 γραμμαριων! εν εξαλλω καταστασει, με την ιουλια να κλαιει γοερα και τον αδερφο μου να εχει λι-ω-σει και να χανει τον κοσμο κατω απο τα ποδια του, γιατι ολος του ο κοσμος οπως ο ιδιος διατυμπανιζε περηφανος και ενθουσιασμενος και εμπνευσμενος σαν τον μεγαλυτερο ever ποιητη, η καιτουλα γινοταν τωρα ολος του ο κοσμος, με ταξι κατευθειαν στο παιδων, με την ιουλια να οδυρεται "ξυπνα καιτουλα μου, ξυπνα!!".
μιλαμε για την απολυτη φρικη.

και ολα τουτα εξαιτιας ενος γαμημενου, καριολη και αλητη, βδελυρου και αποτροπαιου κοκκυτη. να επαιρνε τουτος μορφη και γω να γινομουν τζινι γεροδεμενο, απο το λυχναρι να βγαινω, και να του ριχνω χαστουκια και να τον κολλαω στον τοιχο, και ξανα και ξανα και ξανα. και ξανα.
σαν σιχαμερη βδελλα στη καιτουλα ειχε κολλησει,σε ενα μωρο απο μεταξι, το κορμακι του ενα θαυματουργο, απαλο συννεφακι 49 ποντων, με το δερματακι του σαν ρευστο, σαν απο νερο! με τα καταμαυρα, απιστευτα πλουσια μαλλακια του.

οχι, στα μαλλια πρεπει να σταθω.
θες, που οταν γεννηθηκα στη νεα υορκη, η μαμα μου η καλη ανησυχουσε μη και με μπερδεψουν με τα αλλα μωρακια, και την καθησυχαζαν λεγοντας οτι τουτο δεν ειναι δα και ευκολο καθως ημουν οχι μονο το μονο μελαχρινο μωρο αλλα και το μονο με τοσα πολλα μαλλακια? θες που ο αδερφουλης πηγαινε δημοτικο σε σχολειο απεναντι μας και η μαμα απο το μπαλκονι τον ξεχωριζε στα διαλειμματα, απο τα αλλα παιδακια, απο τα πολλα μαλλακια του που ανεβοκατεβαιναν καθως το χαζουλι ετρεχε γυρω γυρω στην αυλη? θες τα τοσο πυκνα μαλλια της λατρεμενης γιαγιας, της μαρικας, που ετρεχε στο περιφημο κομμωτηριο "εδουαρδος λω" στο κεντρο τη αθηνας, κοντα στο πρωτο συγκροτημα των Νεων, για να της κανουν αραιωση(?!)? θες τα ντουρα, γονιδια τα κρητικα της ιουλιας? θες ακομη τα ανεξερευνητα πελοποννησιακα γονιδια του μπαμπα της ιουλιας, του κυρ-χαραλαμπου? θες ολα τουτα μαζι ριγμενα στο τσουκαλι?
ε, η καιτουλα, η τοσοδουλα μας των 20 ημερων, ηρθε για να μας κανει σκονη! μαλλι μαυρο, αλογισιο, γερο που μεσα στις 3 πρωτες εβδομαδες που μολις τωρα εκλεινε οχι μονο δεν επεφτε, οπως η φιλη η αργυρουλα η φαρμακοποιος μας προμηνυε, αλλα μακραινει κι αλλο! και χει κανει η καιτουλα δυο φαβοριτες νααα!!!! αχα!!!!!σαν τον ελβις! φοβερο!
ειδικη βουρτσουλα δε, ακριβη για τα μαλλακια των μωρων να της τα χτενιζουν ολη την ωρα αγορασαν, για να μην παθει νη(νι)δα, απο το πολυ μαλλι, κατι σαν πιτυριδα μωρουδιακου βεληνεκους, θα σας γελασω.

o δε κυρ-χαραλαμπος ιδεα ειχε να ακολουθησουμε μια κελτικη παραδοση, συμφωνα με την οποια δεν πρεπει να της κοψουμε τα μαλλια μεχρι να παντρευτει! βεβαια, τοτε παντρευοντουσαν μικρες. αλλα επιτελους, θα μου αρεσε να δω μια κοπελα, τη καιτουλα ως αλλη γενοβεφα να 'χει τα μαλλια της μακρια μεχρι κατω τα ποδαρακια της! για λιγο εστω!


ποια, λοιπον τωρα, πνευμονακια και ποιο στηθακι τοσο μικρα και μαλαματενια εσφυροκοπουντο απο τον βηχα? κοντεσα την φωναζουν οι νοσοκομες και οι γιατροι στο νοσοκομειο, οπου ακομη και σημερα και για αρκετες μερες ακομη μενει και θα παραμεινει,μαζι με τη μαμα της, γιατι ειναι ναζιαρα απιστευτη. της αρεσει τοσο να ειναι γυμνουλα που οταν στα ποδαρακια πανε να της περασουν καλτσακι τσιναει και γκρινιαζει.
το καλυτερο της δε ειναι οταν την πιανουν και τη βαζουν προσεχτικα και απαλα κατω απο τη βρυση για να την πλυνουν. και ο αδερφουλης την αφηνει να επιπλεει στο νερακι στη μπανιερα της για λιγο, αταξια κανοντας γιατι ετσι της μπαινει λιγο νερο στη μυτη της και δεν κανει, αυτα στο σπιτι βεβαια, ελα ομως που εχει πλακα να βλεπει τα μαλλακια της να απλωνονται και να λικνιζονται μεσα στο νερακι!
μα το καλυτερο-τερο της καιτουλας ειναι οταν την εχουν μολις πλυνει,μολις στεγνωσει, μολις βαλει ταλκ, μολις φορεσει το καινουργιο της παμπερ, και εκει που οι γονεις κανουν "ουφ, τελειωσαμε!", διοτι χρηζει σοβαρης προσοχης και ειναι μερεμετι το αλλαγμα, "πρρρρρρρ..." κανει η τοσουδουλα και τα λερωνει παλι ολα, μεσα σε ενα δευτερο, χιχι. κατι που επαναλαμβανε με βρετανικη συνεπεια και δεοντως τις τελευταιες μερες πριν την κριση. μα επειδη ο μπαμπας της και η μαμα της τη λατρευουν, σιγα μη θυμωσουν μ'αυτη τη ψυχουλα. καποιος θα 'πρεπε να ειναι πραγματικα κακος για να θυμωσει. γελανε. αυτο κανουν, γελανε, και φτου και παλι απο την αρχη.

τη καιτουλα λοιπον, το αφρατο φρατζολακι απολυτης πολυτελει'ας, που προλαβε σε δυο εβδομαδες να κανει μπουτακια και γαμπιτσες, και οταν ειναι γυμνουλα χαιρεται τρελα και παιρνει ποζες και κανει ναζια, την ειχαν βγαλει ενα γλυκο απογευμα, στο ευτυχως πολυ ωραιο, μεγαλο και τετραγωνο μπαλκονι, εκει στο μαρουσι.
και της ειχαν ριξει πανω της μια κουβερτουλα που συνεβη να ειναι δωρο πανακριβο πλουσιας κυριας, εξ'ου και μια κουβερτουλα εξαιρετικη και φινα. και "τι κανουν και τα ακριβα τα ρουχα!" αναλογιζοταν ο αδερφος μου, και ηταν η καιτουλα, μ'αυτη τη φινα φτιαγμενη κουβερτουλα, οπως επεφτε ο μελωμενος ηλιος πανω της, μια πραγματικη κοντεσινα, δηλαδη μια νεαρα κοντεσα...mellow yellow!

η καιτουλα ειναι εξαιρετικα τυχερη γιατι η μαμα της, η καλη ιουλια που ειναι μανα φοβερη και παναγια μου, μην της πειραξεις το παιδι, ειναι τιγκα στο γαλα, στηθη μεγαλα γιοματα γαλα!!!( μηπως εχω αρχισει να επηρεαζομαι απο τους ποιητες- bloggers που με περιστοιχιζουν, χιχι) το οποιο δε γαλα την εσκαπουλαρησεν και δεν κοπηκε, ουτε πετρωσε οταν η ιουλια οδυροταν που το μωρο δεν συνερχοταν, διοτι υπηρχε και αυτη η δυσαρεστη εκδοχη.
γαλα θαυματουργο, νεκταρ θεων, μαγικο φιλτρο του αστεριξ, πλουσιο, δυστυχως μαζι με αντιβιωση και κορτιζονη, να κραταει στιβαρες τις αντιστασεις του μωρου αλλα και να της προσφερει τα εχεγγυα για γερη υγεια και μποσικο υψος στο μελλον.


και η καιτουλα, σπουργιτακι,επρεπε στο νοσοκομειο, στην αρχη, να την βαλουν σε θερμοκοιτιδα, στην εντατικη, με σωληνακια στα χερακια και τη μυτουλα, για ορο και οξυγονο.
μονο που η καιτουλα κοιμαται με τις παλαμιτσες της σφιγμενες, γρονθιτσες τοσο δα, μια τη βαζει τη γρονθιτσα στο μαγουλακι, ετσι στο πλαι που την παιρνει ο υπνος, μια τη βαζει τη γρονθιτσα στο ματακι της, υποθετω οτι ετσι θα ειχε τα χερακια-παλαμιτσες σφιγμενες στα ματακια της οταν βρισκοταν στη κοιλια της μητερας της.
και πως να κοιμηθει με ολα τα σωληνακια των ορων να μπερδευονται? "και πως να την αλλαξεις και συναμα να προσεχεις να μη φυγουν απο τη θεση τους τα σωληνακια? για καντο" μας διηγειτο ο αδερφος.
και μια και μιλαμε για τις γρονθιτσες της, στο νοσοκομειο αυτες τις μερες, το παραθυρο του δωματιου εχει σητα, μα καπου καπου κατορθωνει και τρυπωνει κανενα κουνουπακι, και να ενα να ζουζουνιζεται στο προσωπακι της, και τι εκανε η καιτουλα? με τη παλαμιτσα τραβηξε τη κουβερτουλα και σκεπασε λιγο το προσωπακι της για να προφυλαχτει. κατι τετοια βλεπει ο αδερφος μου και ανακαλυπτει το νοημα της ζωης. οm!

----------------------------------

ηταν ωραια ημερα, κυριακη, με γλυκο καιρο και γιορτη της μητερας, 13 μαιου!
αργα, το βραδυ γυρω στις 10. τηλεφωνο οτι η ιουλια πηγαινει στο μαιευτηριο για να γεννησει. τωρα προσεξτε: πως ειναι οταν το 'χεις οργανωσει ετσι που καθε φορα που μετακινεις τον κενσορα στην οθονη, τον ακολουθουν αστεροσκονες και αστερακια, το ενα μετα το αλλο και γρηγορα-γρηγορα?
ποσοι ειμασταν? δυο μαμαδες,ο μπαμπας της ιουλιας,ο αδερφος της ιουλιας,εγω και ο αδερφουλης ο αρχηγος, αρα 6 νοματαιοι.
ε, ετσι σαν να 'μασταν πανω σε οθονη με τον κενσορα να μας κανει να τρεχουμε, τον εναν πισω απο τον αλλον, το ενα αστερακι πισω απο τ' αλλο, σαν τα απολυτα χαζουλακια, γρηγορα και βιαστικα, μια στο προαυλιο για ενα τσιγαρο ολοι, μια επανω εξω απο τη σιδερενια πορτα της αιθουσης τοκετων, που ανοιγε η μπαγαποντισσα μονο με κωδικο ηλεκτρονικο, και κρυφα δεν μπορουσαμε να την ανοιξουμε και να ριξουμε τσουπ, μια ματια' τα ατιμα, μα μονο να ακουμπαμε τα αυτια μας πανω στο σιδερο μας εμενε, μπας και ακουσουμε κατι. σκατουλες, τιποτα! και δωστου παλι απο την αρχη! κατω, πανω, πανω κατω, ο ενας πισω απο τον αλλον, πλακα ειχαμε.

και βαζαμε στοιχηματα τι ωρα θα γεννουσε η ιουλια. εγω δε, οσφραινοντας στον αερα μια αρμονια των συμπαντικων συντεταγμενων, ημουν σιγουρη πως δεν θα του ξεφευγε του νεογνου! και ναι, κυριες και κυριοι, η καιτουλα γεννηθηκε 12 μεσανυχτα παρα 5 λεπτα πριν εκπνευσει η μερα της γιορτης της μητερας!! τι πιο περιφημο δωρο μπορουσε να κανει η καιτουλα στην ιουλια, η ιουλια στον εαυτο της, και οι δυο τους στις δυο μαναδες μας? ουαου, sometimes this team is really sexy!

και απο το φυλακιο του προαυλιου ηρθε το τηλεφωνημα. και μας ανοιγεται η πλατια, η σιδερενια πορτα η κλειστη, και νασου μια μαια με το μωρο μας στην αγκαλια. και εγω δακρυσα γιατι ηταν μια εξαιρετικα μοναδικη και ευλογημενη βεβαια στιγμη. ο δε αδερφος, ενα ντερεκι μεχρι εκει πανω, να παιρνει τουτο το πλασμα στην αγκαλια του και να κιτρινιζει, και απο την υπερενταση και τη συνειδητοποιηση οτι κεινο το πλασμα ηταν μια προεκταση του ειναι του στη κυριολεξια, αντιλαμβανομενος το μεγαλειωδες του γεγονοτος, να νιωθει οτι λιποθυμα! μονο που κρατηθηκε και απεφευχθη το χειροτερο.

για πρωτη δε φορα στη ζωη μου, σε απολυτη αντιθεση με ολες τις αλλες ιατρικες παροτρυνσεις που ειναι "μη το ενα, και μη το αλλο" η μαια τον παροτρυνε να μην φοβαται, και βεβαια να το σφιξει στην αγκαλια του το μωρο, και φυσικα να το φιλησει στο κεφαλακι, και οπωσδηποτε να του μιλησει, και να μη φοβαται τοσο πολυ, και "ακουμπησε το στο σωμα σου, τωρα ειναι η ωρα να αρχινησεις να του ξεδιπλωνεις την αγαπη σου".
και μετα εμφανιζεται το αλλο μωρο, το μεγαλο, η ιουλια, αποκαμωμενη μα με καθαρο αρκετα το μυαλο ετσι ωστε να ειναι σε θεση για να ρωτησει τσακα τσακα, "ομορφη δεν ειναι,ε? δεν ειναι πολυ ωραια?"

ναι, ομορφη ιδιαιτερα ειναι, μα και στα ματια της καινουργιας μανας, η καιτουλα προλαβε σε δευτερα να γινει το πιο ομορφο πλασμα του κοσμου!

και να λοιπον τωρα, που ο αδερφουλης καλειτο να φυλαξει τη σοβαροτερη σκοπια της ζωης του, εκει στο παιδων! καθε 15 λεπτα(?!)τις πρωτες μερες, καθε μιαν ωρα τις επομενες, δυο φορες σημερα μονο, απο πανω του ολη τη νυχτα, μεσα στο νοσοκομειο, μη και βηξει η καιτουλα. γιατι οταν βηχει αυτη η μπουκιτσα, πρεπει ενα χερι να της χτυπησει την πλατουλα για να ξεμπλοκαρει η αναπνοη της και να συνεχιζει να ανασαινει. στα ισια. τοσο σοβαρα.


η δε νεραιδα η ελειν, καλη φιλη του αδερφου,ατοφια βρετανικη στοφα, και φυσιογνωμικα, αλλη μοναδικη στο ειδος της και κυριολεκτω, με τους κρυσταλλους της και τους ονειροπολους, αστρικους υπολογισμους της, εβγαλε συμπερασμα πως το μωρο ειναι η 9η και τελευταια μετενσαρκωση ψυχης που αγγιζει πλεον την τελειοτητα.
γι' αυτο, λεει ο αδερφουλης, η καιτουλα τον κοιταζει ενιοτε με ενα πολυ περιεργο βλεμμα και υφος, σοφο!!! Ο,τι πεις, αδερφουλη! "respect" οπως ελεγε ο al G.


Μεθαυριο μεσανυχτα, η καιτουλα κλεινει τον πρωτο της μηνα! μια μικρη τουρτιτσα ολη ροζ με φραουλιτσες φαντασιωνομαι, και ενα κερακι να το φυσηξουμε εμεις εκ μερους της.
να τελειωνει και τουτος ο εφιαλτης που οσονουπω φευγει, να βουτηξει τα δυο μωρα του ο αδερφος μου, να πανε οι 3 τους σπιτι τους, και κει ξανα να αρxισουν τις ευτυχισμενες τους κωλοτουμπες!

οχι τιποτ' αλλο, αλλα οπου να 'ναι θα επισκεφτουν τη καιτουλα και οι 3 μοιρες! και πρεπει η καιτουλα να φοραει τα πιο ομορφα της ρουχα, και ολα τα χρυσαφικα που της εκαναν δωρο για τη γεννηση της, και στο τραπεζι να υπαρχει ενα πιατακι με ψωμι. να φιλευτουν οι μοιρες, να δουν το μωρο περιποιημενο και ευχαριστημενες να του ορισουν την πιο ανθοφορα μοιρα! ετσι γινεται, αληθεια!

γιχα!! i feel good!
"i want to be a cowgirl, you wanna be my cowboy?"

balabala bambaluna

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Να πάνε όλα καλά από 'δω και πέρα
για το μικρό ροζ φρατζολάκι σας.
Όλη του η ζωή ροδόσταμο και μέλι...
Και μια και μιλάς για Μοίρες
διάβασε αυτό αν θες:
http://ghteytria.blogspot.com/2007/06/
blog-post_12.html
Τα video με την άμμο δεν ξέρω από
ποια χώρα είναι:))
Μπες στο You Tube να δεις κι άλλα.
http://www.youtube.com/watch?v=
XWCadaO_P2Y
Και όχι μικρή μου, δεν δηλώνω
ποιήτρια. Μια αλλοπαρμένη
που βγάζει τα εσώψυχα της
σε αράδες με λέξεις, είμαι...
Όμορφο ξημέρωμα να έχεις :))